چنین دادست صاحب شرع فتوی
که هر کو یک سخن گوید ز دنیی
به پانصد سال ره کانرا شمارست
ز جنّت دور افتد، این چه کارست
ز دنیا یک سخن، خود چون بوَد آن
که گر افزون بود افزون بود آن
کسی کو عمر در دنیی بسر برد
قوی مردی بوَد، در دین اگر مُرد
چو کُشتی در ره دنیا تو خود را
خری باشی که باشی گول و خود را
ز دنیی جزپشیمانی چه خیزد
نمی‌دانی ز نادانی چه خیزد؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تأثیر منفی دنیا بر روح و دین انسان اشاره دارد. صاحب شرع فتوا داده که هرکس درباره دنیا سخنی بگوید، به اندازه‌ای از رحمت الهی دور می‌شود. اگر کسی به دنیا وابسته باشد و عمرش را در آن سپری کند، در واقع نمی‌تواند به خوبی‌های دین دست یابد. روحیه‌ای همچون کشتی در دریای دنیا دارد که ممکن است گول زودگذرها و فریب‌ها را بخورد. در نهایت، نتیجه‌ای جز پشیمانی از دنیا نصیب انسان نمی‌شود و از نادانی خود نمی‌تواند بهره‌ای ببرد.
هوش مصنوعی: اینطور بیان شده است که صاحب شریعت فتوا داده که هر کسی اگر یک کلمه درباره دنیا بگوید، مورد توجه قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: اگر کسی مسیری را به مدت پانصد سال طی کند، اما به دلیل دوری از بهشت و نیافتن هدف نهایی‌اش، در اصل هیچ کاری نکرده است.
هوش مصنوعی: از دنیا فقط یک نکته مهم وجود دارد، مثل این است که اگر چیزی زیاد باشد به خودی خود ارزش آن بیشتر نمی‌شود.
هوش مصنوعی: کسی که در این دنیا زندگی طولانی کند، اگر در دین هم بمیرد، مردی با نفوذ و قوی خواهد بود.
هوش مصنوعی: اگر در مسیر زندگی تلاش و مبارزه می‌کنی، باید مانند یک الاغ کار کن، زیرا که در این دنیا ممکن است فریب بخوری و در نهایت خود را گم کنی.
هوش مصنوعی: از دنیا جز حسرت و پشیمانی چیزی به دست نمی‌آید، و تو نمی‌دانی که از نادانی چه نتیجه‌ای گرفته می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.