چنین گفتست نوشروانِ عادل
که گر میری ز درویشی قاتل
ترا بهتر بوَد آن زخمِ شمشیر
که از نان فرومایه شوی سیر
مشو با اهلِ دنیا در ستیزه
که مرداریست و مشتی کِرم ریزه
بیک ره اهلِ دنیا در ریاست
چو کِرمانند در عین نجاست
زر و سیم و قبول و کار و بارت
نیاید در دم آخر بکارت
اگر اخلاص باشد آن زمانت
بکار آید وگرنه وای جانت
بهر چیزی که در دنیا کمالست
یقین می‌دان که آن در دین وبالست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: نوشروان عادل می‌گوید که اگر مرگ تو به دست درویشی باشد بهتر از آن است که با نان بی‌ارزش سیر شوی. او توصیه می‌کند که با اهل دنیا در جست‌و‌جو و ستیزه نباشی چون آنها فقط به ظاهر و دنیا وابسته‌اند و در حقیقت به ارزش‌های اخلاقی و معنوی پایبند نیستند. ثروت و مقام دنیا در نهایت به درد نمی‌خورد و اگر اخلاص در کارهایت وجود نداشته باشد، عاقبت بدی در انتظار تو خواهد بود. بنابراین، هر چیزی که در دنیا کمال دارد، در دین به‌عنوان بار سنگین محسوب می‌شود.
هوش مصنوعی: نوشروانِ عادل گفته است که اگر کسی در مقام سلطنت از درویشی خارج شود، در حقیقت به کشتن خود می‌پردازد.
هوش مصنوعی: بهتر است زخمی که به خاطر شمشیر وارد می‌شود را تحمل کنی تا اینکه از نان و خوراکی بی‌ارزش سیر شوی.
هوش مصنوعی: با افراد دنیوی درگیر نشو، چرا که آنها مثل زباله‌ای هستند که فقط کرم‌های کوچکی از آنها می‌ریزد.
هوش مصنوعی: افراد دنیا در مقام و قدرت مانند کرم‌ها هستند، هرچند که در ظاهر ممکن است جذاب به نظر برسند، اما در واقع از نجاست و پلیدی سرشارند.
هوش مصنوعی: مال و ثروت و مقام و تلاش‌هایت در لحظه‌های آخر زندگی هیچ‌کس را یاری نمی‌کند.
هوش مصنوعی: اگر نیت و صداقت در کارهایت باشد، در آن زمان به تو کمک می‌کند، وگرنه عواقب بدی در انتظار تو خواهد بود.
هوش مصنوعی: هر چیزی که در دنیا به نظر کامل و بی نقص می‌آید، مطمئن باش که در دین به آن آسیب و ضرر خواهد رسید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.