|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، یحیی معاذ به همراه افرادی از یک ده خوش‌طعم عبور می‌کند. یکی از آن افراد از او درباره زیبایی و خوشی‌های این ده می‌پرسد و یحیی با سخنانش مانند آتش، به این موضوع پاسخ می‌دهد. او بیان می‌کند که دل مردان بالغ و پخته، از خوشی‌های ظاهری و مادی این ده بهتر و بیشتر است. به عبارتی، ارزش واقعی در دل و روح انسان‌هاست نه در ظواهر دنیا.
هوش مصنوعی: مگر یحیی معاذ، آن مرد بزرگ و دانشمند، در حالی که بر راهی می‌گذشت، به دهی خوش و سرسبز نرسید.
هوش مصنوعی: یکی از افراد گفت که این دهکده دارای زبان خوش و شیرینی است. یحیی هم مانند آتش به سرعت و با شور به این موضوع پاسخ داد.
هوش مصنوعی: بهتر از این که دل یک مرد بالغ و عاقل را شاد کنی، این است که او از زندگی ساده و بی‌غمی در روستا برخوردار باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.