در دلم بنشسته‌ای بیرون میا
نی برون آی از دلم در خون میا
چون ز دل بیرون نمی‌آیی دمی
هر زمان در دیده دیگرگون میا
چون کست یک ذره هرگز پی نبرد
تو به یک یک ذره بوقلمون میا
غصه‌ای باشد که چون تو گوهری
آید از دریا برون بیرون میا
سرنگون غواص خود پیش آیدت
تو ز فقر بحر در هامون میا
گر پدید آیی دو عالم گم شود
بیش از این ای لولو مکنون میا
نی برون آی و دو عالم محو کن
گو برون از تو کسی اکنون، میا
چون تو پیدا میشوی گم می‌شوم
لطف کن وز وسع من افزون میا
چون به یک مویت ندارم دست رس
دست بر نه برتر از گردون میا
چون ز هشیاری به جان آمد دلم
بی‌شرابی پیش این مجنون میا
بدرهٔ موزون شعرت ای فرید
بستهٔ این بدرهٔ موزون میا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احوال درونی و عواطف شاعر اشاره دارد. شاعر از وجود محبوبی در دل خود صحبت می‌کند که نمی‌خواهد او از دلش بیرون برود و دلش به شدت به وجود او وابسته است. او خواهان این است که محبوبش از دلش خارج نشود و به خاطر این عشق شدید، هر گونه تغییر و تحول در او برایش دشوار است. عشق شاعر به محبوبش آن‌قدر عمیق است که اگر محبوب خود را نشان دهد، جهان برایش گم می‌شود. شاعر از محبوب می‌خواهد که ناپدید نشود و وجودش را به هیچ وجه در زندگی‌اش کم‌رنگ نکند. در نهایت، شعر به نوعی درخواست و دعا برای ادامه حضور محبوب و عشق او به تصویر کشیده شده است.
هوش مصنوعی: می‌گوید: تو در قلب من جا داری، اما چرا بیرون نمی‌آیی؟ بیا از قلبم خارج شو و نگذار در درونم غم و اندوه راه پیدا کند.
هوش مصنوعی: هر وقت از دل بیرون نمی‌روی، لطفاً هر لحظه در چهره‌ای دیگر ظاهر نشو.
هوش مصنوعی: وقتی که یک ذره را نمی‌شناسی، هرگز نمی‌توانی به دقت به جزئیات بوقلمون پی ببری.
هوش مصنوعی: غم و اندوهی وجود دارد که مانند جواهر گرانبهایی از دل دریا به سطح می‌آید، اما نباید آن را از خود دور کنی.
هوش مصنوعی: اگر غواص مربی‌ات در شرایط سخت و تنگنا قرار بگیرد، تو هم نباید از فقر و تنگدستی شکایت کنی.
هوش مصنوعی: اگر تو در عالم ظاهر شوی، این دو جهان بیشتر از این گم خواهد شد، پس ای لولو پنهان، به عالم بیرون نیا.
هوش مصنوعی: ای نی، به بیرون بیا و هر دو جهان را به حیرت بینداز، اما بدان که اکنون کسی جز تو در درون نیست، پس بیرون نیا!
هوش مصنوعی: زمانی که تو ظاهر میشوی، من ناپدید می‌شوم. لطفاً کمال خود را از وسع من فراتر نبر.
هوش مصنوعی: زمانی که به یک موی تو دسترسی ندارم، دست بر چه چیزی بگذارم که از آسمان بالاتر باشد.
هوش مصنوعی: وقتی که از هشیاری خارج شوم و دلم بی‌شراب شود، نزد این مجنون نیا.
هوش مصنوعی: ای فرید، شعر موزون تو مانند یک کیسهٔ پر از زیبایی است، اما این کیسه را نبند، چون زیبایی اش را از دست می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.