حلقوم جوالقی چو ساق موزه است
و آن معده کافرش چو خم غوزه است
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
حلقوم جوالقی چو ساق موزه است
و آن معده کافرش چو خم غوزه است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به توصیف حلقوم و معده یک شخص کافر پرداخته است. حلقوم او را به شکل ساق موزه و معده‌اش را به شکل خم غوزه تشبیه کرده است، که نشان‌دهنده ظاهری خاص و ویژگی‌هایی منحصر به فرد است. این تشبیهات به نوعی بیانگر تضاد و ناپسندیدگی هستند.
هوش مصنوعی: در اینجا به وضعیتی اشاره شده که دست و پای کسی به قدری نازک و ضعیف است که مانند لوله‌های باریک می‌ماند و در عوض، حالت داخلی او از نظر روحی به شکلی است که قابل تحمل نیست و مشکلات زیادی دارد. به نوعی می‌خواهد بگوید که ظاهری زیبا و نازک دارد، اما در باطن دچار مشکلات و نارسایی‌هایی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.