خون چو سرچشمۀ آب حیات است

پیش خون نقش هر رنگ مات است

رنگ خون رنگ میمون مینوست

دشت بی لاله دیدن نه نیکوست

خسرو خون، گر شبیخون، آورد چون لاله گلگون

سازد از خون، شهر و بیرون، دشت و هامون (دشت و هامون)

گل اگر شبنم از خون بگیرد

از سموم خزانی نمیرد

شیر اگر خون نکرده حرامت

ای پسر شیرپستان مامت

خون چو در یک ملتی نیست،کیست یا چیست؟

نیست باد آن ملتی کز هستی غیر کند زیست،

شهر خون،قریه خون، رهگذر خون

کوه خون، دره خون، بحر و بر خون

خون به خون ریختن باید انگیخت

خون فاسد ز هر فاسدی ریخت

ای هواخوان خونخواه،آه، صد آه

تیره چون آه دل مظلوم باید،

صبح بداندیش و بدخواه

چون زمام به دست معاندین دون است

تا شده ننگ نام نیاکان

جز به خون نشستن این ننگ نتوان

صد فلاطون ز ماهیت خون

خورده خون، سر نیاورده بیرون

عارف ار بدنام گردد، چون تو نامش

آنچه خون در زندگانی،حرامش