هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر بیان می‌کند که غم‌های زندگی هیچگاه به پایان نمی‌رسند، مگر زمانی که چشم‌مان به خوشی‌ها و زیبایی‌های دیگر بیفتد. در گذشته، ستاره‌ها را شمارش می‌کردیم، اما حالا همه روز و شب خود را با نفس کشیدن، یعنی با وجود غم‌ها می‌گذرانیم.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر بیان می‌کند که غم‌های زندگی هیچگاه به پایان نمی‌رسند، مگر زمانی که چشم‌مان به خوشی‌ها و زیبایی‌های دیگر بیفتد. در گذشته، ستاره‌ها را شمارش می‌کردیم، اما حالا همه روز و شب خود را با نفس کشیدن، یعنی با وجود غم‌ها می‌گذرانیم.
هوش مصنوعی: تنها زمانی می‌توانیم از غم رهایی یابیم که به شادی‌ها و زیبایی‌های دیگری در زندگی توجه کنیم.
هوش مصنوعی: در گذشته، ستاره‌ها را در روز می‌شمردیم، اما حالا تمام روز و شب را به شمارش نفس‌هایمان مشغولیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم
وین یک دمِ عمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیرِ فنا درگذریم
با هفت‌هزارسالگان سربه‌سریم
مانندهٔ باد اگر چه بی‌پا و سریم
پیوسته چو آتش ره بالا سپریم
زان پیش که رخت ما سوی خاک کشند
ما خاک فروشیم و بدان آب خوریم
با گل گفتم چون به چمن برگذریم
چون از همه باغ آرزوی تو بریم
گل گفت مرا چو نیک درمی‌نگریم
از روی بقا برابر یکدگریم
چون آتش اگرچه از هوا برگذریم
وز آب روان اگرچه پاکیزه تریم
هم خاک شویم از آنکه خاکی گهریم
بادست جهان باده بده تا بخوریم
چشم تو کزو در هوس یک نظریم
گفتم نظری از و بجانی بخریم
با جان بداده چون بهم در نگریم
باچشم تو همچو ابرویت سر بسریم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.