انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۳۴

سبحان‌الله غمی به پایان نبریم

الا که ازو در دگری می‌نگریم

آن شد که ستاره می‌شمردیم به روز

اکنون همه روز و شب نفس می‌شمریم