زهی صاحب ملک پرور که گیتی
سخای ترا چرخ یک روزه آید
زلعل نگین تو درحکم مطلق
همی لرزه در چرخ پیروزه آید
چو وهم تو در سیر برهان نماید
ازو باد را سنگ در موزه آید
اگر آز من نعمت تو بداند
در ایام تو نوبت روزه آید
زدهر سیه کاسه الحق چنانم
که از پشت من دستهٔ کوزه آید
هوا ماه دیگر چنان گرم گردد
که دوزخ به دنیا به دریوزه آید
اگر آن نخواهم که از پیله باشد
بباید مرا آنچه از قوزه آید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره نعمتها و برکات الهی و تأثیر آنها بر زندگی انسانهاست. شاعر به زیبایی از قدرت و لطف پروردگار سخن میگوید و اشاره میکند که زندگی و روزگار به خاطر فیض الهی شکل میگیرد. همچنین به تضادهای روزگار و چالشهایی که انسان با آنها مواجه میشود، اشاره میکند و نیکویی و زیبایی را در شرایط دشوار و نامساعد زندگی نیز جستجو میکند. در کل، این شعر تجلیلی از قدرت الهی و امیدوار بودن در برابر سختیهاست.
هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که مالک و پرورشدهندهای مانند تو دارد، زیرا روزی خواهد رسید که دنیا به خاطر بزرگی و سخاوتت به تو میبالد.
هوش مصنوعی: نگین زلف تو به قدری زیباست که حتی در مقام مطلق هم به لرزه در میآورد و پیروزی را به ارمغان میآورد.
هوش مصنوعی: وقتی خیالت به کنکاش و بررسی حقیقت میپردازد، سنگی که باد را نمایان میسازد، در موزه قرار میگیرد.
هوش مصنوعی: اگر نعمت تو را در زمان خودم بشناسم، روزه گرفتن برایم آسانتر خواهد بود.
هوش مصنوعی: من به گونهای دچار غم و اندوه هستم که مانند دستانی که از پشت سر به سمت من میآید، نیازی به توضیح بیشتر ندارد.
هوش مصنوعی: هوا در ماه دیگر به حدی گرم میشود که گرمای دوزخ به دنیای ما سر میزند.
هوش مصنوعی: اگر نمیخواهم که در قفس (پیله) بمانم، باید آنچه که از کِرم میآید را بپذیرم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.