|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهی قدردانی از نعمتهای الهی و زیباییهای طبیعت است. شاعر به تأثیر مثبت آفتاب و بهار بر زندگیاش اشاره میکند و از لطف خداوند که باعث شده او در حال حاضر خوشبخت و شکرگزار باشد، سخن میگوید. او همچنین به خدمت و بندگیاش نسبت به خداوند اشاره میکند و زندگیاش را وقف این خدمت میداند.
هوش مصنوعی: تابش نور خورشید، سایهی پروردگار را به روشنی درآورد و باطل بودن آن را نمایان ساخت.
هوش مصنوعی: امروز در بهار، چون آفتاب با گلها مهربانی کرد، همان مهر و لطفی است که با من داشت.
هوش مصنوعی: محبت او باعث شد تا من هم پایدار و با اراده باشم و در نتیجه توانستم با دل و جان به او خدمت کنم.
هوش مصنوعی: تمام عمرم را به خدمت خاک درگاه او سپری کردم و جانم را در دل به او، که بندهاش هستم، تقدیم کردم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خواند سرهنگ را و خوشدل کرد
دست در گردنش حمایل کرد
آفرینی که این مغفل کرد
روز عیش مرا مبدل کرد
زور برجست و رو به منزل کرد
چشم درویش خاک ره گل کرد
دختر رز که شیشه منزل کرد
گرم خون بود جای در دل کرد
شیر از این لابه رحم حاصل کرد
پنجه واکرد و موش را وِل کرد
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.