ای عشق تو عمرم به کران آوردی
ای هجر تنم را به فغان آوردی
ای دل تو مرا کار به جان آوردی
ای دیده دلم را به زبان آوردی
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
|
اعلانهای کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ای عشق تو عمرم به کران آوردی
ای هجر تنم را به فغان آوردی
ای دل تو مرا کار به جان آوردی
ای دیده دلم را به زبان آوردی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به عشق و احساسات عمیق خود اشاره میکند. او از این میگوید که عشقش عمرش را به پایان نزدیک کرده و جدایی او را به شدت رنج میدهد. دلش به خاطر این عشق به درد آمده و چشمش از غم و فراق به سخن آمده است. این ابیات نشاندهندهٔ عواطف عمیق و درد فراق در عشق است.
هوش مصنوعی: ای عشق، تو باعث شدی که عمرم به آخر برسد و ای جدایی، جسم مرا به زخمه و ناله وا داشتی.
هوش مصنوعی: ای دل، تو با کارهایت جانم را به درد آوردی و ای دیده، احساسات قلبم را به زبان آوردهای.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
صد عشوه نغز و دلستان آوردی
تا عمر عزیزم به زیان آوردی
گفتی به برم جان تو دل خوش می دار
تا جان بردن مرا به جان آوردی
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.