گنجور

 
اهلی شیرازی

ای آنکه دو عارضت چراغ چمنند

لبهای تو رونق شکر می شکنند

یکره بچمن گذر که گلهای چمن

در پای تو ده قماش رنگین فکنند

 
sunny dark_mode