|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و قامت بلند سرو اشاره میکند و میگوید که سبزه نخستین همسایه سرو بوده است. او به عنوان یک نماد طبیعی و واقعی، نشاندهنده بزرگی و عظمت سرو است. در ادامه، شاعر به حقیقتی اشاره میکند که حتی اگر سایهای بر سر سرو نیفتد، هنوز هم زیبایی و راستگوئی آن برقرار است. این شعر به نوعی به قدرت و استقامت سرو به عنوان یک نماد طبیعی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: در ابتدا سبزه و گیاهان کنار درخت سرو وجود داشتند و به خاطر تلاش و کوشش درخت سرو، ارتفاع و جلال آن افزایش یافته است.
هوش مصنوعی: امروز به خاطر صداقت و راستی، از هر نوع تزویر و فریبی در امانیم و اگر بر کسی سایه درخت سرو نیفتد، نشاندهنده بیتوجهی به اوست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای قامت دلکش تو سرمایه سرو
سبز است لباس تو چو پیرایه سرو
مهتاب شبی چه خوش بود بر لب جوی
تنها من و تو نشسته در سایه سرو
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.