گنجور

 
اهلی شیرازی

تا کی نگرم بدیده روشن خویش

همچون مژه خار فتنه بر دامن خویش

خون گریم از آن هوس که بینم باری

گلهای طرب شکفته پیرامن خویش

 
sunny dark_mode