اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۷۲ عشقت که زغم رشته جانم گسلد هرگز نفسی بحال خویشم نهلد هر چند که سر بسر جهان خار غمست خاری ندمد که در دل من نخلد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که عشق او به شدت بر جانش تأثیر گذاشته و او را از درد و غم خود جدا نمی‌کند. با وجود اینکه در دنیا مشکلات و غم‌های بسیاری وجود دارد، هیچ چیز نمی‌تواند به عمق اندوه و درد او در دلش نزدیک شود.
هوش مصنوعی: عشق تو به قدری عمیق و تاثیرگذار است که اگر از غم‌هایش رها شوم، هرگز نمی‌توانم نفس راحتی بکشیم و به حال خودم توجهی داشته باشم.
هوش مصنوعی: هرچند که مشکلات و غم‌ها در تمام جهان پراکنده‌اند، اما هیچ چیزی نمی‌تواند درد و ناراحتی عمیق من را کاهش دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اجری ده ارواحی و سلطان ابد
گرچه به قلب بهاء دینی و ولد
بگذار که ساغر وفا در شکند
چون شیشه شکست پای مستان بخلد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.