همه ملوک جهان بنده کرده دهرت از آن

که هرگز از چو تویی کس ندیده استحقار

دگر ز جود تو یابد چو عالمی شادی

به مردی و به کرم عالمی بگیر و بدار

بود به مردی دیگر کسی مثال تو کم

زمانه مثل تو کم یابد از همه اخیار

ولیک اهلی از آن که تمامیش ثبت است

هم این خطش بغلامی نوشته است اقرار

دلیل او به تمامی جز این غلامی نیست

که بر تمامی او سکه ایست این معیار

الا که تا فلکش بحر درفشان باقیست

همیشه تا دل و دستست بحر را دربار

مدام تا کرم روزگار باشد عام

بروزگار نباشد جز از کرم مختار

یقین که بسته و محکم بود همی پیوست

ببسته دست و دل خصم محکم از مسمار

نگاهدار تو حق باد تا بروز حسیب

که پای عمر تو شد در رکیب برخوردار