گدای دل شو و فارغ ز پادشاهی باش
امیدوار به بخشایش الهی باش
غرض ز حلقه ذکر وز بزم می مستی است
تو مست باش و بهر شیوه یی که خواهی باش
گرت هواست شراب صبوح با رندان
چراغ میکده با آه صبحگاهی باش
نشان گوهر مقصود گر همی خواهی
در آب دیده خود غرقه همچو ماهی باش
سپرد دل بتو اهلی ببوی نافه وصل
نگفت در پی خونش ز دل سیاهی باش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ عشق و درد ناشی از آن است. گوینده در حالت مستی و شورشی قرار دارد و از احساسات شدید خود می‌گوید. او از دل مجنون و آتش عشقش سخن می‌گوید و ناتوانی خود را در مقابله با غم و محرومیت از وصال محبوبش ابراز می‌کند. همچنین به زیبایی معشوق اشاره دارد و از حسرت و اندوهی که به خاطر عدم تحقق عشقش احساس می‌کند، صحبت می‌کند. در نهایت، او از سرنوشت نامساعد خود و سوزش ناشی از این شکست سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: به محبت دیگران نیاز داشته باش و از تمایلات دنیوی و قدرت فاصله بگیر. به رحمت و بخشش خداوند امیدوار باش.
هوش مصنوعی: هدف از ذکر و می نوشیدن این است که تو غرق در مستی باشی و به هر نحوی که دوست داری زندگی کنی.
هوش مصنوعی: اگر تمایل به نوشیدن شراب صبحگاهی داری، از میکده و چراغ آن با رفقای مورد نظر لذت ببر و از لحظه‌های صبحگاهی بهره‌مند شو.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به هدف و حقیقت واقعی دست یابی، باید مانند یک ماهی در آب چشمانت غرق باشی.
هوش مصنوعی: دل را به تو سپرده‌ام، اما بوی گیسوانت را نچشیدم. در پی خون دلش نباش که تاریکی‌ها در من است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.