سال نهمین است که این ملت بیدار

با خون خود آمد به حق خویش خریدار

شد نور عدالت ز پس پرده پدیدار

پوشید به تن خلعت نو سرو و سپیدار

آورد دبیر فلکی لوح و قلم را

بسترد ز دیوان قضا نام ستم را

زد پادشه داد بر افلاک علم را

بنشاند مهد اندر معشوقه جم را

از پرتو نور خرد عاقبت‌اندیش

افروخته شد نور به کاشانه درویش

ای باد مزن لطمه بر این شمع و از آن پیش

کز جانوران نیش رسد بر جگر ریش

ای شاهد مشروطه که از طره پر خم

آشفته کنی هوش و روان بنی آدم

انگشت سلیمان را لعلت شده خاتم

آنی تو که از صدق و صفا مردم عالم

اندیشه ز طوفان مکن ای همسفر نوح

شرح غم خود بازده ای سینه مشروح

طوبی لک یا نفس هنیئالک یا روح

کاین باب به روح تو ز یزدان شده مفتوح

امسال بنامیزد سال نهمین است

کاماده دوای دل رنجور غمین است

یسرت به یسار اندر و یمنت به یمین است

هان تخم برافشان که کشاورز امین است

کودک به دل مام چو نه ماه بماند

خود را به مقامی که سزد بکشاند

یا للعجب این کودک اگر می‌بتواند

خود را پس نه سال از این ورطه رهاند

این کودک نه ساله که مشروطه شدش نام

یک لحظه ز خون ریختنش کی بود آرام

کودک نشنیدستم کاندر بغل مام

با خون دل خلق بشوید سر و اندام

مشروطه عروسی است که گر چهره نپوشد

هر دیده مر او را پی دیدار بکوشد

مستی که از این دست یکی جرعه بنوشد

دین و خرد و هوش به ساقی بفروشد

ای مجلس ملی شه و دیهیم همایون

هستند ترا منتظر مقدم میمون

ایام فراقت ز سه سال آمده افزون

وین خلق فشانند به هجرت ز بصر خون

آنان که نهفتند ز دیدار خوشت رو

رفتند ز کوی تو بدین سوی و بدان سو

شاگرد مسیحند ولی از دم جادو

غلتیده به خاک اندر و افتاده ز نیرو

ای شاه جهان یکسره بر کام تو باشد

زهره به فلک نوبتی بام تو باشد

آسایش این خلق در ایام تو باشد

عمر ابدی جرعه‌ای از جام تو باشد