سپس بهر تاراج این تاج و تخت

نشستند و پیمان به بستند سخت

که در خاک ایران سپارند راه

به روز سپید و به شام سیاه

دلیرانش را خوار و خیره کنند

چراغ شبش تار و تیره کنند

به هرجا پرستشگه ایزدی

بکوبند یکسر ز نابخردی

نمانند از رازداران دین

تن زنده بر جا در آن سرزمین

بدان سان که اندر سمرقند و سغد

سپردند جای هزاران به جغد

چنان چون به فرغانه و دشت چاچ

مساجد شده پر ز ناقوس و خاج

به ایران زمین نیز غوغا کنند

مساجد بدل بر کلیسا کنند