ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۶۱۵ ما درویشان نشسته در تنگ دره گه قرص جوین خوریم و گه گُشت بره پیران کهن دانند میران سره هر کس که بما بد نگره جان نبره
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، درویشان در یک دره کوچک نشسته‌اند و گاهی نان جو و گاهی گوشت بره می‌خورند. پیران دانا می‌فهمند که چه کسی به آنها نگاه بدی دارد و این نکته را تأکید می‌کنند که کسی که به آنها بدبین باشد، روحش در امان نخواهد بود.
هوش مصنوعی: ما درویشان در یک دره‌ی باریک نشسته‌ایم، گاهی نان جوین می‌خوریم و گاهی لذتی از گوشت بره می‌بریم.
هوش مصنوعی: سالمندان دانا می‌دانند که هر کس به ما بد نگاه کند، روحش از کینه و حسد دور خواهد ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.