هوش مصنوعی: این شعر به احساس عمیق درد و جدایی اشاره دارد. گوینده از دل و جان خود می‌گوید که در فراق محبوبش به شدت رنج می‌برد و هرگز آن درد را به کسی نشان نمی‌دهد. او به مویه و ناله می‌پردازد، اما نمی‌خواهد کسی صدایش را بشنود و در عین حال از آنچه در درونش می‌گذرد، هیچ نشانه‌ای به‌جا نمی‌گذارد.
اخطار: خلاصه‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی در بسیاری از موارد نادرستند. اگر این متن به نظرتان نادرست است می‌توانید آن را ویرایش کنید.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساس عمیق درد و جدایی اشاره دارد. گوینده از دل و جان خود می‌گوید که در فراق محبوبش به شدت رنج می‌برد و هرگز آن درد را به کسی نشان نمی‌دهد. او به مویه و ناله می‌پردازد، اما نمی‌خواهد کسی صدایش را بشنود و در عین حال از آنچه در درونش می‌گذرد، هیچ نشانه‌ای به‌جا نمی‌گذارد.
هوش مصنوعی: ای دل، زمانی که دوری او قلبت را جریحه‌دار کرد، آن را به کسی نشان نده و به خاطر این درد، خودت را خوار نکن.
هوش مصنوعی: خودت را طوری بروز بده که کسی صدایت را نشنود و آنقدر در درون خود بسوز که حتی دودت هم برنخیزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
گر هست درین راه سر بهبودت
بر باید خاست از سر هستی زودت
در عشق بمیر از آنکه سرمایهٔ عمر،
تا تو نکنی زیان، ندارد سودت
آری صنما بهانه خود کم بودت
تا خواب بیامد و ز ما بر بودت
خوش خسب که من تا به سحر خواهم گفت
فریاد ز نرگسان خواب آلودت
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.