هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساساتی عمیق و عاشقانه را بیان می‌کند. او می‌گوید که به گونه‌ای دگرگون شده است که کسی نمی‌تواند او را ببیند و او تنها می‌خواهد در کنار محبوبش باشد. او محبوبش را همچون خورشید می‌داند و خود را به مانند ذره‌ای که به خورشید وابسته است، توصیف می‌کند. این بیان نشان‌دهنده وابستگی و عشق عمیق او به معشوق است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساساتی عمیق و عاشقانه را بیان می‌کند. او می‌گوید که به گونه‌ای دگرگون شده است که کسی نمی‌تواند او را ببیند و او تنها می‌خواهد در کنار محبوبش باشد. او محبوبش را همچون خورشید می‌داند و خود را به مانند ذره‌ای که به خورشید وابسته است، توصیف می‌کند. این بیان نشان‌دهنده وابستگی و عشق عمیق او به معشوق است.
هوش مصنوعی: من به حدی دچار حالتی شده‌ام که هیچ کس نمی‌تواند مرا ببیند، به‌جز تو که ای معشوق، می‌توانی مرا درک کنی.
هوش مصنوعی: تو همچون خورشیدی و من مانند ذره‌ای هستم که به تو وابسته‌ام و می‌دانم که بین ما چه رابطه‌ای وجود دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آنان که به نام نیک می‌خوانندم
احوال درون بد نمی‌دانندم
گز زانکه درون برون بگردانندم
مستوجب آنم که بسوزانندم
خورشید تویی بذره من مانندم
چون ذره بخورشید همی بینندم
چونان شده‌ام که دید نتوانندم
تا پیش تو ای نگار ننشانندم
خورشید تویی بذره من مانندم
چون ذره بخورشید همی دانندم
فریاد از آنچ نیست و می خوانندم
زاهد نیم و بزهد می خوانندم
گر زانک درون برون بگردانندم
مستوجب آنم که بسوزانندم
دیوانه‌ام نیم ولیک همی خوانندم
بیگانه‌ام ولیک میرانندم
همچون عسسان بجهد در نیمهٔ شب
مستند ولی چو روز میدانندم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.