هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از ناله و دردهایی که در بستر غم دارد صحبت می‌کند و می‌گوید که تمام غمهای جهان را فراموش کرده است. گرچه دوستانش دردهای او را شنیده‌اند، اما کسی که واقعاً به او کمک کرده و بر او تأثیر گذاشته، شخصی است که در کنارش بوده و صدایش را شنیده است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از ناله و دردهایی که در بستر غم دارد صحبت می‌کند و می‌گوید که تمام غمهای جهان را فراموش کرده است. گرچه دوستانش دردهای او را شنیده‌اند، اما کسی که واقعاً به او کمک کرده و بر او تأثیر گذاشته، شخصی است که در کنارش بوده و صدایش را شنیده است.
هوش مصنوعی: از ناله‌ای که شب گذشته در بستر غم و اندوه داشتم، تمام غمهای جهان را فراموش کرده بودم.
هوش مصنوعی: دوستانم همه از رنج‌های من مطلع شدند، اما تنها کسی که به من کمک کرد، کسی بود که با صدای او آرامش یافتم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از عمر شبی به کام دل دوشم بود
کاواز سرود و رود درگوشم بود
بگذشته و بامداد فرموشم بود
مهتاب نبود و مه در آغوشم بود
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.