گنجور

 
خواجه عبدالله انصاری
خواجه عبدالله انصاری » مناجات نامه »

مناجات شمارهٔ ۲۴۱

الهی دوستدار از زبان خاموش است ولی حالش همه زبان است، و اگر جان در سر دوستی کرد شاید، که دوست را بجای جان است، غرق شده آب نه بیند که گرفتار آن است به روز چراغ نیفروزند که روز خود چراغ جهان است. خداوندا گناه من زیر حلم تو پنهان است تو پردهٔ عفو بر من گستران و مرا ببخش.

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode