الهی تا بنده را خواندی بنده در میان مردم تنهاست و تا گفتی بیا هفت اندام او شنواست از آدمی چه آید قدر او پیداست کیسه تهی و باد پیماست، این کار پیش از آدم و حواست، و عطا بیش از خوف و رجاست اما آدمی بسبب دیدن مبتلاست، به ناز کسی است که از سبب دیدن رهاست و با خود به جفاست.
ای دوست بجملگی تو را گشتم من
حقا که دراین سخن نه ذوق است و نه فن
گر تو ز خودی خود برون جستی پاک
شاید صنما بجای تو هستم من
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس تنهایی و درک محدود انسان در مقابل عظمت الهی است. شاعر به این نکته اشاره میکند که با وجود اینکه خداوند بنده را میخواند، انسان در میان مردم احساس تنهایی میکند. او به وابستگیهای دنیوی و معنوی اشاره دارد و بیان میکند که انسان به دلیل دیدن و تجربههای بیرونی دچار مشکلات و وابستگیها میشود. در نهایت، شاعر به جستجوی دوست و وجود الهی اشاره میکند و میگوید که اگر انسان خود را از بند خودیها و وابستگیها رها کند، شاید او بتواند در جایگاه معشوق قرار بگیرد و به حقیقت نزدیکتر شود.
هوش مصنوعی: خداوندا، وقتی که بندهات را صدا زدی، او در میان مردم احساس تنهایی میکند و هر زمان که گفتی بیا، اندامهای او در شنوایی هستند. ارزش انسان مشخص است، زیرا او هیچ ندارد و در حال پرواز است. این وضعیت پیش از وجود آدم و حوا نیز رخ داده است. بخشش خداوند بیشتر از ترس و اضطراب است، اما انسان به خاطر مشاهده و دیدن دچار مشکلات و رنجها میشود. این حالت به گونهای است که برخی افراد به خاطر ناز و زیبایی که دارند، از عواقب دیدن آزادند، اما در درون خود با دلنگرانی و سختی دست و پنجه نرم میکنند.
هوش مصنوعی: ای دوست، من به خاطر تو در همه جا سرگردان شدم. راستش اینجا نه شوقی هست و نه هنری.
هوش مصنوعی: اگر از خودخواهی و خودپرستی خود فاصله بگیری، ممکن است متوجه شوی که من به جای تو هستم و میتوانم در پاکی و خلوص در کنارت باشم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.