اگر اینست تندی توسن جولان شتابش را
غبار خاک شو تا وارسی بوس رکابش را!
ز تار رشته اندیشه دوزم جامه نازش
حدیث نکهت گل می‌درد طرف نقابش را
اگر خوانی خطی از مصحف رخساره لیلی
نثار روضه مجنون نما نقد ثوابش را!
دل حیرت‌پرستم را نباشد جز تپش سودی
مگر آرام بخشد جلوه او اضطرابش را؟!
به لب زان خط موزونش نهادم مهر خاموشی
قلم از موی چینی می‌توان کردن کتابش را!
به مضراب غمش کس را نباشد ناخن دخلی
مگر از ناله بلبل کند تار ربابش را؟!
به تحریر سواد نسخه آشفته زلفش
ز موج می رقم باید شکست پیچ و تابش را!
اگر داری خیال خاک پای توسنش بودن
نما ورد زبان یا لیتنی کنت ترابش را
خوش آمد در مذاقم طغرل این یک مصرع بیدل
برین سرچشمه رحمی کن که موجی نیست آبش را!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که به وصف زیبایی و تاثیرگذاری یک معشوق می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصویرسازی‌های قوی، احساسات عمیق خود را نسبت به معشوق و عشق بیان می‌کند. او اشاره می‌کند که چطور زیبایی معشوق می‌تواند حالت‌های مختلفی از شگفتی و حیرت را در دل او ایجاد کند و بر جذابیت او تأکید می‌کند. همچنین، شاعر از تصاویری همچون «توسن» و «گل» بهره می‌برد تا ابعاد مختلف عشق و زیبایی را به تصویر بکشد. در نهایت، او درخواست می‌کند که رحمت بیشتری به این عشق و زیبایی داده شود، چرا که در دنیای او، کمبودهای بسیاری وجود دارد و از این رو، عشق و زیبایی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر این سرعت و شتاب توست، آن را در غبار خاک پنهان کن تا بتوانی به آرامی و با دقت به بوسه‌ای بر رکابش فکر کنی.
هوش مصنوعی: از خیال و اندیشه‌ام، لباسی لطیف می‌سازم که بوی خوشِ گل را دارد و به زیبایی، پرده‌اش را کنار می‌زند.
هوش مصنوعی: اگر بخواهی زیبایی‌های چهره لیلی را بخوانی و توصیف کنی، مانند خطی از کتابهای آسمانی، پس پاداش و اجر این کار را هم بپذیر!
هوش مصنوعی: دل شگفت‌زده من جز با تپش نخواهد بود، آیا جز زیبایی او چیزی می‌تواند این اضطراب را آرام کند؟
هوش مصنوعی: من با لب‌هایش که چون خطی زیباست، مهر سکوت را بر قلم گذاشتم. می‌توان از موی چینی‌اش کتابی نوشت!
هوش مصنوعی: درد و غم او به قدری عمیق و تاثیرگذار است که هیچ‌کس نمی‌تواند به آن بی‌توجه باشد. تنها صدای غم‌انگیز بلبل می‌تواند احساس او را به دیگران منتقل کند و صدای ربابش را به نواهایی زیبا تبدیل کند.
هوش مصنوعی: برای نوشتن زیبایی و دلنشینی زلف او، باید از موج و پیچیدگی‌هایش فراتر برویم و آن را به طرزی هنرمندانه و به دقت توصیف کنیم.
هوش مصنوعی: اگر آرزوی این را داری که مانند خاک پای اسب او باشی، این آرزو را همواره به زبان بیاور و در دل خود نگه‌دار.
هوش مصنوعی: طغرل در دل من جا دارد، اما برای بیدل، مهربانی را در دل جای ده، چون هیچ آبی نیست که از این سرچشمه بسادگی جاری شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نگاهم بی‌تو چون آیینه شد پامال حیرانی
براین سرچشمه رحمی‌کن که موجی نیست آبش‌را
همین شعر » بیت ۹
خوش آمد در مذاقم طغرل این یک مصرع بیدل
برین سرچشمه رحمی کن که موجی نیست آبش را!
گل‌اندامی که می‌دادم به خون دیده آبش را
چسان بینم که گیرد دیگری آخر گلابش را؟
در آغوشِ نسیم ِ صبحدم بی‌پرده چون بینم؟
گلِ رویی که من وا کرده‌ام بندِ نقابش را
به دست غیر چون بینم عنان طفل خودرایی؟
[...]
به دل تا در سخن آورده بودم لعل نابش را
به خود پیوسته می خوردم چو می زهر عتابش را
نهان می داشتم از چشم شبنم آفتابش را
گل اندامی که می دادم به خون دیده آبش را
نخواهم زان گل رخسار برداری نقابش را
که ترسم گرمی نظاره ای گیرد گلابش را
نسیم امروز با بوی که آمد رو به این وادی
که ماند آغوش حسرت باز هر موج سرابش را
نباشد با رم ما برق را لاف سبک سیری
[...]
لب جویی که از عکس تو پردازی‌ست آبش را
نفس در حیرت آیینه می‌بالد حبابش را
به صحرایی که من در یاد چشمت خانه‌بردوشم
به ابرو ناز شوخی می‌رسد موج سرابش را
هماغوش جنون رنگ غفلت دیده‌ای دارم
[...]
بود این زخم دیگر کشته تیغ عتابش را
که با اغیار بیند لطفهای بی‌حسابش را
شکست جام چرخ اولی چه کیفیت توان بردن
از آن ساغر که با خون ساقی آمیزد شرابش را
چه حاصل باشدم جز حسرت نظاره‌اش گیرم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.