حرف آخر قافیه

شماره ۱ - خر خمخانه: خر سر خمخانه ای زنت غر و ایضا - هست مرا در هجای تو ید بیضا

شماره ۲ - به کلاه تو سوگند: ای خداوند مرا از غم بی دستاری - به کلاه تو که دوشینه تب گرم گرفت

شماره ۳ - خط من نیکوست: مدحتم را خط صلت دادی - تا نمودی که خط من نیکوست

شماره ۴ - هجو من: کی چون توئی خر از همه اهل گزیدگیست - کاین هجو من ترا بتاز خر کریدگیست

شماره ۵ - خر دجال: ای خر دجال گرگ یوسف خوانی - خود را این بذله لطیف کپک مخت

شماره ۶ - نظامی گشنیز خورد: نظامی در خراسان خورد گشنیز - که تا گشتش رسن تابی فرامشت

شماره ۷ - این چیست؟: چه . . . یر است این ز . . . یر خر زبر دست - که خر چون دید زو، آنگونه بشکست

شماره ۸ - در راه: پیش آمدم براه یکی تا زنا گشاد - نیمور من بدیدن او باد در فتاد

شماره ۹ - حکیم سوزنیم: حکیم سوزنیم چشم شاعران بهجا - چو چشم باز بدوزم بسوزن پولاد

شماره ۱۰ - ای پسر: ای پسر گر به . . . س شوی چو بزرگان - از پی تو خوان نهند و شمع فروزند

شماره ۱۱ - سوگند دروغ: عمر عاشق از املاک اجل فخرالدین - پنبه دزدید و ندانست که آن بگزاید

شماره ۱۲ - دو سال عشوه خریدم: آن گریزی که عشوه خریدم ازو دو سال - دو شش نخست عشوه که بفروختم خرید

شماره ۱۳ - چیست آن: چیست آن جفت بهم ساخته همچون زن و مرد - چو فلک گرد بدورش فلک گرداگرد

شماره ۱۴ - خمخانه: تا ز خمخانه یکی دست بحمدانم برد - دید چیزی بگرانسنگی چون ماهوی گرد

شماره ۱۵ - زن سعد: دو دسته کاغذ سعدی نواختم فرمود - به حسب خواجه مؤید شهاب دین احمد

شماره ۱۶ - مهتران: هرکه را تا به . . . ایه بفشردم - آسمان مهتری بدو بسپرد

شماره ۱۷ - علی بن ناصر: خجسته تاج معالی علی بن ناصر - بدهر صابر بودم در اشتیاق تو دیر

شماره ۱۸ - خواجه امام: خواجه امام خطیب نوحی بادا - عمر تو از عمر نوح نیز فزونتر

شماره ۱۹ - مغز خر: مرا مغز خر داد خش دامنم - که تا همچو خر گردن آرم بزیر

شماره ۲۰ - سوزنی از ابلهی چه کرد: سوزنی از ابلهی درید بسی مرز - کفت بسی مغز . . . ون بخرزه چون گرز

شماره ۲۱ - خر خمخانه: خر خمخانه لگد میزند از دور مرا - تا بنزد یکی تا . . . ایه به . . . ون در برمش

شماره ۲۲ - حنائی: دید حنائی به . . . یلر میل زن خویش - وانچه کلان . . . ایر شهر خیل زن خویش

شماره ۲۳ - چیستان: چو هاروت مرغی نگونسار چیست - دماوند گردن بزیر اندرش

شماره ۲۴ - شاعر مبارک هجو: من یکی شاعرم مبارک هجو - نیست حاجت مرا بدین تعریف

شماره ۲۵ - نی نی . . . لا . . . لا: هست از سفال جامه سیکی برآمده - اندر سفال جامه سیکی بود حلال

شماره ۲۶ - چرا زن گرفتم: زن کردم ای ولی نعم از برای آن - تا کدخدای گردم و مردی نکو شوم

شماره ۲۷ - نجم دین: ای نجم دین به خط تو عثمان نداد سیم - نه جمله بی میخم باوی چه فن زنم

شماره ۲۸ - من رمه بانم: از خرتر تا جرس گشاده زبانم - ناصر مغ را بتاج خرقان بانم

شماره ۲۹ - میزبانی: به میزبانی نزدیک آن جگر بندم - نوید دادم و آوازه ای درافکندم

شماره ۳۰ - نجم کلاهدوز: غلام طلعت نجم کلاهدوز منم - حکیم ابله و پیر جوان‌سپوز منم

شماره ۳۱ - روی نیاز: سیر اولاد بوالفرج مسعود - در مدح تو باز میدارم

شماره ۳۲: اگر آبی رحم در چشم دشمن - بچشم دوست گلنار ملیسم

شماره ۳۳ - بمحشر از شهیدان خنیسم: مرا تلخی نباید دادن جان - چو انگشت شهادت شهد لیسم

شماره ۳۴ - اینست خشم: بورک هندی بشد پشمینه پوش - پشم او را سگ نبوید اینست پشم

شماره ۳۵ - خر مغ: تاج خرقان به بخارا به لب جوی بشیر - خر مغ . . . اد و بترسید ز تاوان دادن

شماره ۳۶ - خاک خراسان: خاک خراسان و خاک مملکت چین - همچو دو پله است آب جیحون شاهین

شماره ۳۷ - خاطر سوداپز: راحتی دارم بر منتخب الدین بثنا - صلت فاخر چونانکه بود از بر من

شماره ۳۸ - بیماری یار: دمل درآمد آن سره یار مرا به . . . ون - من بودمش بداروی آندرد رهنمون

شماره ۳۹: ممدوح نمایند بسی بار خدایان - زین تنگ دلان؟ اینک درایان

شماره ۴۰ - خرنامه: خر مطران که آخرت عمر است - سوگوارانه جل و جامه تو

شماره ۴۱ - مغز تو: شو رنگها بنزد تو نی نزد مردمان - از ابلهی خزینه علمست مغز تو

شماره ۴۲ - خواجه محمد بن مؤید: خواجه محمد مؤید که کمتر است - دریا برابر دل تو زاب داشه ای

شماره ۴۳ - سالار بک: سالار بک ای از در احسنت و زه زه - ای خسرو احسان ترا لشکر انبه

شماره ۴۴ - سعد ملک: سعد ملک ای وزیر دریا دل - کف راد تو ابر پر ژاله

شماره ۴۵ - شمس دین: ای شمس دین بنام و بنواز تو ابر به - جامه ات کفن نکوتر و جانت به قبر به

شماره ۴۶ - پرکارتر از سوزنی امروز کجاست: از امت مسیح نبی راهب از تو به - وز امت کلیم نبی از تو جبر به

شماره ۴۷ - در سبلت و ریش خویش بنگر: هان ای کل تا زدم مزن لاف - ای تو بره ریش . . . غراره

شماره ۴۸ - ولوله در ولوله در ولوله: مار بسی گرد حنائی خبه - راه بسی داد گزر در دبه

شماره ۴۹ - کرمک پیله: اشرف ابریشمی چو کرمک پیله - عمر بتزویر میگذارد و حیله

شماره ۵۰ - همه آلت درودگری: شاد باش ای مؤید سکنه - ای جوانمرد مهتر هنری

شماره ۵۱ - سوزنی گفت مدح تو ز خری: ای نجیب مؤید سکنه - میخ کوب کفایت پدری

شماره ۵۲ - المومن نئی: شمس نامی و نور می ندهی - ابری ای ایر خواره زن ابری

شماره ۵۳ - تار و نزنگ: به می خواران فتادم از قضا دوش - نبود اندر میان تار و ترنگی

شماره ۵۴ - پسر سلمانی: رومه سوزک مژه میکنی از نادانی - ای بهر کندن و هر سوختنی ارزانی

شماره ۵۵ - ای نظامی: ای نظامی کلکی بی سر و بی سامانی - بنعوشاک و جهود و مغ و ترسامانی

شماره ۵۶ - کل و سامان: نظامیا کل و سامان به بلخ هست دودیه - تو آن کلی و ترا بلخ بار سامانی

شماره ۵۷ - نه مستی و پستی: خائی گنده ترسا پرستی - در اسلام را بر خود ببستی

شماره ۵۸ - حنائی شاعر: حنائیا خبه شد خلق شاعریت مگر - که یک قصیده بگفتی و دم فرو خوردی

شماره ۵۹ - قوامی: قوامی همچنین بد ساز ماندی - اسیر خرزه یک تاز ماندی

شماره ۶۰ - امامزاده صابونی: فرزند من نبیره میمونی - ابلیس دیگر است نملعونی

شماره ۶۱ - داماد خر خواجه: ای سوز نیک چون پسر خواجه کلاخی - با زرق و لباسات و فسون و در ودوزی

شماره ۶۲ - چون دزدان: کیست آن گرد شکم مردک رو به مانست - دره در روی کشیده بشکم در دره نی