من اندر هجر تو سوگند خوردم

که هرگز گرد بد مهران نگردم

مکن کاری که من با تو نکردم

مبر آبم که من آبت نبردم

چرا زهر گزاینده نخوردم

چرا روزی به بهروزی نبردم

که من نومید ازیدر برنگردم

و گر نومید برگردم نه مردم

بیامرز این گناهی را که کردم

که دیگر گرد او هرگز نگردم

تو خود دانی که من با تو چه کردم

به اومید وفا چه رنج بردم

توی نیک و بد و درمان و دردم

توی شیرین و تلخ و گرم و سردم

نه بس تیمار دهساله که بردم

ویا اندوه بیهوده که خوردم

وفا کردم ز پیش و به نکردم

ازیرا با دلی پر داغ و دردم

سیه باد جفا انگیخت گردم

کبود ابر بلا بارید دردم

ازین پس گرچه باشد صعب دردم

بمیرم نیز گرد تو نگردم

اگر من با تو لختی ناز کردم

و یا بر تو زمانی رشک بردم

چو شش ماه از جدایی درد خوردم

چه باشد گر زمانی باز کردم

چو از گجرت بسی تیمار خوردم

به بازی باز از تو بر نگردم

تو خود دانی که با تو بد نکردم

کنون بی حجت از تو برنگردم

چو پای ازبند خواری رسته کردم

نیابد هیچ گور امروز گردم

بیازردم ترا نیکو نکردم

بدین غم دست و بازو را بخوردم

من آن زشتی که دانستم بکردم

دوباره آب خود پیشت ببردم

به راه اندر همه نخچیر کردم

چو شیران سیه نخچیر خوردم

اگر باور نداری دایه دردم

ببین این اشک سرخ و روی زردم