آن کسانی که دشمن اویند

بیهده چیزکی نمی گویند

رهروانی که وصل اوجویند

معتکف جمله بر در اویند

هستها تحت قدرت اویند

همه با او و او همی جویند

عامه چون نزد حضرتش پویند

آنک آنک به هرزه می‌گویند

پس سوی شکر نعمتش پویند

گر بگویند هم بدو گویند

بی‌زبانان زبان او گویند

بی‌نشانان نشانِ او جویند

چون حریص و حسود و دو رویند

به گرانی به یکدگر پویند

آنت خواهم که هرکجا پویند

همه نیکان ترا نکو گویند

هرکه اندر جهان ستم جویند

دد و دیوان آدمی‌رویند

که ز شه سوی سجده گه پویند

تنگری تنگری همی گویند

چون مگس روی بهر نان شویند

در چو گربه برای خوان جویند

همه دیوان آدمی رویند

همه غولان بیرهی پویند

سرطان خانهٔ قمر گویند

شمس را جز اسد کجا جویند

آب چون کم بود به جان جویند

چون بیابند کون بدان شویند

مگس و گربه سوی خوان پویند

سگ و زاغند کاستخوان جویند

ماهرویان از آن زمین خیزند

سرو قدان در آن چمن رویند

باد فردوس از آن هوا یابند

گل جنت از آن زمین بویند

نقش فرودسیان و حوران را

[...]

عاشقان ره به عشق می‌پویند

درس تنزیل عشق می‌گویند

اندران ره کزو نشان جویند

سر فدا کرده، ترک جان گویند

ناکسان را فراستیست عظیم

گرچه تاریک طبع و بدخویند

چون دو کس مشورت برند به هم

گویند این عیب من همی گویند

عاشقان زخم را به جان جویند

سوی مرهم از آن نمی‌پویند