طالع از طالعت عجایب‌تر

کس ندیدی عجایب دیگر

گه به چرخت برد چو قصد دعا

گه به خاک آردت چو عزم قدر

گه به دستت ببندد از دل پای

[...]

حی و قیوم و قادر و قاهر

اول اول آخر آخر

خاک او راست نکهت عنبر

آب او راست‌، لذت شکر

که زشرحش زبان بود قاصر

نرسد در نهایتش خاطر

ساکنانش مسبح و ذاکر

همه یکرنگ باطن و ظاهر

سرورانند بی کلاه و کمر

خسروانند بی سپاه و حشر

نشود گر کند به آب گذر

قدم راهرو به دریاتر

نور‌نه چرخ و سیر هفت اختر

شش جهت پنج حس چهارگهر

از پی ملک او گزید سفر

دو جهان پیش او نداشت خطر

رهروان را ازآن چه نفع وچه ضر

گر همه خیر باشد ار همه شر،

روزی از روزها به راهگذر

خرکی بر دکان آهنگر

در حجاب تو اختران یکسر

اندرین هفت منظر اخضر

از پی بزم توست خنیاگر

در سیم قصر، زهره ازهر

مژهٔ من زموج خون جگر

همچو دامان ابر داری‌تر

همه را بر امید بوک و مگر

عمر بگذشت و روز روز بتر

بود در عهد ما شهی کافر

نام او در جهان به عدل شمر

حی و قیّوم و عالم و قادر

رازق خلق و قاهر و غافر

قدمینش جلال قهر و خطر

اصبعینش نفاذ حکم و قدر

این و آن هردو ناقص و ابتر

این و آن هردو ابله و بی‌بر

چار گوهر به سعی هفت اختر

شده بیرنگ را گزارشگر