ما کییم اندر جهان پیچ پیچ

چون الف او خود چه دارد هیچ‌هیچ

این همه گفتیم لیک اندر بسیچ

بی‌عنایات خدا هیچیم هیچ

الصلا ساده‌دلان پیچ پیچ

تا خورید از خوان جودم سیر هیچ

پس رهی را که ندیدستی تو هیچ

هین مرو تنها ز رهبر سر مپیچ

گرد نفس دزد و کار او مپیچ

هرچه آن نه کار حق هیچست هیچ

دزد یعنی خاک گوید هیچ هیچ

شحنه او را در کشد در پیچ پیچ

گر شود ذرات عالم حیله‌پیچ

با قضای آسمان هیچند هیچ

ای بخورده از خیالی جام هیچ

همچو مستان حقایق بر مپیچ

سایهٔ آن را نمی‌دیدند هیچ

صد تفو بر دیده‌های پیچ پیچ

سر برهنه در سجود آنها که هیچ

رویشان قبله ندید از پیچ پیچ

چون رهیدی شکر آن باشد که هیچ

سوی آن دانه نداری پیچ پیچ

ور منجم گویدت کامروز هیچ

آنچنان کاری مکن اندر پسیچ

کو باشکسته نمی‌مانست هیچ

که نه غم بودش در آن نه پیچ پیچ

می‌رود کودک به مکتب پیچ پیچ

چون ندید از مزد کار خویش هیچ

هشت سالت زان نپرسیدم به هیچ

که پرت دیدم ز جهل پیچ پیچ

من عدوم مر ترا با من مپیچ

نبود از رای عدو پیروز هیچ

سیم بربایند زین گون پیچ پیچ

سیم از کف رفته و کرباس هیچ

مشتری خواهی بهر دم پیچ پیچ

تو چه داری که فروشی هیچ هیچ

باری آن امر سنی را هیچ هیچ

من نیارم کرد وهن و پیچ پیچ

وا رهیدند از جهان پیچ‌پیچ

کس نگرید بر فوات هیچ هیچ