مر غلام بالغ اعنی در نمود

کاذن خواهد چون کند بر وی ورود

خواندن او را چون خواندنهای خود

که بخواند بعض، بعضی را ز ودّ

نازل این قرآن به بنده خود نمود

اهل عالم را کند تا بیم زود

پس به او ظاهر شد اشیاء هر چه بود

باز از کتم عدم هم در نمود

ارجمند است و بزرگ آن کو نمود

برجها در آسمان خلق از حدود

وآن کسان که شب به روز آرند زود

رب خود را در قیام و در قعود

قتل او هم قصد من اصلا نبود

بل زدم مشتی و مُرد آن بی وجود

پس بدانید این شما باشد به زود

چه عقوبت بازتان خواهم نمود

جایشان را پس به موسی حق نمود

زآن، تسلّی یافت قلب آن ودود

پس رهاندیم او و با او هر که بود

اندر آن فُلک پر از آدم به زود

چون برادرشان بگفت اعنی که هود

از خدا آیا نترسید و حدود

بل شما باشید قومی بس عنود

فرقۀ بگذشتگانید از حدود

پس به آن گشتند منکر از جحود

گرچه ثابت امر حق بر جمله بود

گفت با موران یکی موری که بود

مهتر موران در آن وادی به زود

هم فرستادیم ما سوی ثمود

مر برادرشان که صالح بود زود

شیخ داوود یمانی رفته بود

بر عیادت خسته ای را خود ز جود

در زمان آخر از دور وجود

آن چنان جنبنده ای کامل نمود

طاهر است اسرار ارباب شهود

از توجه جز به سلطان وجود

پس امیری کرد تعیین آن عنود

تا کُشد هر طفل کآید در وجود

زآنکه آن فرعون و هامان و جنود

از خطاء کُشتند هر طفلی که بود