هست راهی سوی هر دل شاه را

لیک ره نبود دل گمراه را

آن سخن از وی خوش آمده شاه را

گفت بفروشید این گمراه را

چون تو یکتا باشی هر دم راه را

مات سازی هر زمان صد شاه را

پند من بشنو برو این راه را

تا ببینی حضرت الله را

چون رفیقی وسوسهٔ بدخواه را

کی بدانی ثم وجه الله را

گر بدیدی حس حیوان شاه را

پس بدیدی گاو و خر الله را

جز به شب جلوه نباشد ماه را

جز به درد دل مجو دلخواه را

عیب کم گو بندهٔ الله را

متهم کم کن به دزدی شاه را

مرد بینا دید عرض راه را

پس بداند او مغاک و چاه را

شهر را بفریبد الا شاه را

ره نتاند زد شه آگاه را

وعده‌های آن کلیم‌الله را

گفت و محرم ساخت آن گمراه را

قرب بی‌چون چون نباشد شاه را

که نیابد بحث عقل آن راه را

تا نخوانی لا و الا الله را

در نیابی منهج این راه را

پیش‌وا ابلیس بود این راه را

کو شکار آمد شبیکهٔ جاه را

که اگر ندهد به تو آن ماه را

برکن از بن آن در و درگاه را

هین بر آر از شرق سیف‌الله را

گرم کن زان شرق این درگاه را

گه چو کابوسی نماید ماه را

گه نماید روضه قعر چاه را

سهل دانستیم قول شاه را

وان عنایت‌های بی اشباه را

بر صفاهان زان گرفتم راه را

تا ببینم یار ایرانشاه را

هان به پای صدق رو این راه را

دور دان از امتحان این شاه را