ای خیال قامتت آه ضعیفان را عصا

بر رخت نظاره‌ها را لغزش از جوش صفا

نشئهٔ صدخم شراب‌از چشم‌مستت‌غمزه‌ای

خونبهای صد چمن از جلوه‌هایت یک ادا

همچوآیینه هزارت چشم حیران رو به‌رو

[...]

او سپهر و من‌کف خاک اوکجا و من‌کجا

داغم از سودای خام غفلت و وهم رسا

عجز راگر در جناب بی‌نیازیها رهی‌ست

اینقدرها بس‌که تاکویت رسد فریاد ما

نیست برق جانگدازی چون تغافلهای ناز

[...]

ای به قد سرو و به عارض همچو ب و د و ر (با و دال و را)

کرده زلفت آفتابی را نهان در ش و ب (شین و با)

مرده را لعلت حیات جاودانی می‌دهد

کی از این معجز زند دم م و س و ی و ح (میم و سین و یا و حا)

زخم دل را از تو می خواهم به تازی مرهمی

[...]

عبدالرحمن، شیرمردان، شاه گردون، جاودان

با عموم شهرتش، مهر است مانند سها

توپ اژدروار را چون بر عراده تکیه داد

پاره شد خمپاره‌وَش قلب عدو زین اعتنا

حسب حال خصم ملهم گشت تاریخش بدل

[...]

این به رغم آفتاب شرع گردد از جفا

و از وفا آن به کام اشقیا

کرده دستان را زخون مخضوب بی رنگ از حنا

ز ابتلا صهر شاه کربلا

بی حفاظی چند را عفت طرازی چند را

با نوا با دو صد رنج وعنا

اهل بیت مصطفی را داده در ویرانه جا

از جفا منعمان شام را

در وصال آباد کوی دوست در عین بکا

از حیا تا دم صبح جزا

شاهد خلوت سرای چارم از بهر عزا

در سما با دو صد شور و نوا

کعبه چون چشم سیه مست عروسان ختا

رفته در نیل عزا

شاه و درویش گذشتند چو ماتم زده ها

پی ترتیب عزا

مطلب ما دیگرومقصودموسی دیگراست

عاشقان را با نظربازان نماند کارها

ای امیر کاروان کاندیشهٔ ما نبودت

یک نظرهم می‌رسد افتاده در دنبال را

از گدایی در میخانه شاهی کن طلب

وندران درگاه یک سان بین گداو شاه را

ترک سر گفتم نخست آنگه نهادم پایه راه

اندرین ره هرچه آید گو بیا بر سر مرا

طرفه حالی بین که من جویم ز زخم تیغ او

عمر جاویدان او ترساند از خنجر مرا

عقل فکرآموز در عالم نشان از حق ندید

هم نبیند عشق عالم سوز جز اللّه را

کفر زلف نامسلمانی دل و دینم ربود

زاهدا چندین چه گویی از مسلمانی ما

حبذا اردوی شه کآرد سپهرش التجا

شمس را باشد قباب خیمهایش پیشوا

منتظم خیلی چو انجم در خیامی چرخ سا

گر صدا خیزد زگردون زان خیم خیزد صدا