حبذا اردوی شه کآرد سپهرش التجا
شمس را باشد قباب خیمهایش پیشوا
منتظم خیلی چو انجم در خیامی چرخ سا
گر صدا خیزد زگردون زان خیم خیزد صدا
ور خلل افتد در انجم بنگری زایشان خلل
کرده نعمای بهشت از بارگاه شه ظهور
آب گردان گرد خرگاهش چو تسنیم و طهور
خلدوش با هر خوشی نزدیک و از هر رنج دور
عیش موجود اندر او چون در ارم غلمان و حور
طیش معدوم اندر او چون در حرم لات و هبل
بند زر از خسروی خرگه بمیخ آهنا
همچو اژدرها که بر پیچد بگرد بهمنا
نی مجسم رای سام از کله روئین تنا
یا سر زلف منیژه حلقه زن بر بیژنا
یا کمند رستمی بر گردن کاموس یل
گرد اردو و از قراولهای شه مریخ گاه
نگذرد آنجا زبیم از وهم اگر افتد کلاه
آسمانرا بی اجازت بر امیری نیست راه
هرشبی گردد زمین چون چرخ پر خورشید و ماه
بس شود اطراف هر مخیم مشاعل مشتعل
زیر حبل چادرشه کهکشان را ضیف بین
در عمادش وضع محور را زکم وکیف بین
فتنه را کالا در آن مامن بمیل و حیف بین
نزهت اردی باردو در شتا و صیف بین
هان باردو رو زاردی خواهی ارنعم البدل
از سراپرده زمین چون آسمان پر دایره
دایره خط نقطه لب ماهی بهر یک نادره
میر هر خرگاه را روشن زبدری باصره
شب بوجد از بره آهو روز از آهو بره
صبح درفکر غزال و شام در فکر غزل
شاه فرماید چو عزم صید را بر خوش فرض
پر کند سهمش جهانی را زطول و عمق و عرض
پیل مست از دیده موران مفر خواهد بقرض
لنگ گردد پای در تحت الثری ازگاو ارض
تنگ گردد جای در فوق الثریا برحمل
خسرو صاحبقران روی ظفر پشت جنود
ناصرالدین شاه غازی مظهر غیب و شهود
حد انسان سد امکان صرف دل عین خلود
جان دانش کان بینش فصل جود اصل وجود
نور مطلق ظل حق ماه ملل شاه دول
نی کند تقدیر با تدبیر او چون و چرا
نی بود اوهام چون احکام او گردون گرا
نزد رایش نسبت اشراق برخور افترا
منظر لاهوترا زیبنده تختش ماورا
محضر ناسوترا فرخنده بختش ماحصل
ای شه میکال جان ای خسرو جبریل تن
وی سرافیلت بشیپور معسکر مفتتن
بردم تیغ تو عزرائیل را حب الوطن
نوک تیرک معنی الموت یاتی بغته
جان خصمت صورت قد غره طول الامل
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر توصیف grandeur و عظمت سلطنت یک پادشاه است که در آن به عناصر طبیعت، آسمان و زمین، و زیبایی‌های بهشت اشاره شده است. شاعر از توانمندی‌های پادشاه می‌گوید و اینکه چگونه قدرت او بر فضا و زمان تأثیر می‌گذارد. با اشاره به زیبایی‌های چادر و خیمه‌های پادشاه، او را به شمس و ستارگان تشبیه می‌کند. همچنین، حضور خوشی و دوری از رنج را در دربار پادشاه نشان می‌دهد و به جلال و شکوه حاکمیت او می‌بالد. شاعر به خود بزرگ بینی و قدرت بی‌نظیر پادشاه اشاره می‌کند که حتی تصورات و اوهام را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. در پایان، با ذکر نام پادشاه و ویژگی‌هایش، شعر به تقدس و شگفتی‌های وجود او نزدیک می‌شود.
هوش مصنوعی: چه خوب است اردوگاه پادشاهی که آسمان به خاطر تابش خورشیدش به او پناه می‌آورد و چادرهایش راهنمایان را در بر گرفته است.
هوش مصنوعی: وقتی که نظام کائنات به خوبی و نظم ستاره‌ها در کنار هم قرار گرفته، چرخش آسمان نیز می‌تواند صدایی ایجاد کند که از آن خیمه برمی‌خیزد.
هوش مصنوعی: اگر در ستارگان نقصی پیش آید، باید به زاییده‌های آنها نگاه کنی که همان نقص را نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: بهشتیان از بارگاه شاه بهشتی، نعمت‌ها و خوبی‌هایی دریافت کرده‌اند. آب‌های زلال و پاکی که همچون آب تسنیم (آبی در بهشت) در اطراف مکان او جاری است.
هوش مصنوعی: بهشت با هر نوع خوشی همراه است و از هر نوع رنج دور است. لذت‌های درون آن مانند غلمان و حور در بهشت است.
هوش مصنوعی: در دل او، وجود هیچ خشم و غضبی نیست، مانند جایی که بت‌های لات و هبل قرار داشتند.
هوش مصنوعی: زنجیر طلایی از بزرگی و شکوه مثل اژدهایی که به دور خود می‌پیچد، به دور گردن خیال‌ها و آرزوها می‌افتد.
هوش مصنوعی: صدای نی نماد عقلی است که از طریق فکر و تفکر به جهانی فراتر از خود می‌رسد. همچنین گیسوی منیژه، مجسم شده است و همانند حلقه‌ای دور بیژنا می‌چرخد، به نوعی نشان‌دهنده‌ی ارتباط یا پیوندی عمیق و زیباست.
هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن قدرت و شجاعت رستم، قهرمان افسانه‌ای ایرانی است که به عنوان نماد قوی و شجاع در ادبیات فارسی شناخته می‌شود. "کمند رستمی" به معنای قدرت و توانایی او در غلبه بر دشمنان و چالش‌هاست، و "کاموس یل" اشاره به شخصیتی قوی و بزرگ دارد. در واقع، این بیت به تأکید بر ویژگی‌های برجسته رستم و مقایسه آن با یلی دیگر اشاره دارد.
هوش مصنوعی: به دور اردوگاه و از نگهبانان شهر مریخ، گاه ترس و واهمه اجازه نمی‌دهد که به آنجا نزدیک شوم. اگر کلاهی بیفتد، احساس می‌کنم که در خطر هستم.
هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند بدون اجازه به آسمان دسترسی پیدا کند. هر شب، زمین مانند چرخ می‌چرخد و زیر نور خورشید و ماه قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: کافی است که اطراف هر چادر آتش‌های روشن وجود داشته باشد.
هوش مصنوعی: در زیر چادر کهکشان، ستاره‌ها را مشاهده کن. در حالتی که او ایستاده است، محور را از نگرش کم و زیاد بررسی کن.
هوش مصنوعی: در اینجا به وضوح گفته می‌شود که در هنگام بروز مشکل یا چالش، انسان باید مراقب باشد و دقت کند که چه چیزهایی را به عنوان مامن و پناهگاه انتخاب می‌کند. همچنین، اشاره به تغییرات فصلی و زیبایی‌های مختلف دارد و این که در شرایط مختلف، انسان باید با احتیاط رفتار کند و از زیباها لذت ببرد بدون آنکه در دام فتنه‌ها بیفتد.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از زردی و غمی که به تو دست داده رهایی یابی، باید خودت را تمرین دهی و برای تغییر در نفس و روح خود اقدام کنی.
هوش مصنوعی: از اعماق زمین تا آسمان، همه جا پر از دایره‌ها و خطوط است. به گونه‌ای که هر نقطه و هر لبۀ محیط ماهی، نشانه‌ای است از نادری و زیبایی.
هوش مصنوعی: هر شب ستاره‌ای آسمان را روشن می‌کند که دل را شاد می‌سازد و در روز، آهو با شکوهی زیبا در دل طبیعت می‌رقصد.
هوش مصنوعی: صبح به یاد زیبایی و سر زندگی غزال‌ها هستم و شب در اندیشه سرودن شعر و غزل.
هوش مصنوعی: وقتی شاه تصمیم به شکار می‌گیرد، خوشبختی خود را با پر کردن سهمش از نعمت‌های جهان، در هر راستا و اندازه‌ای جشن می‌گیرد.
هوش مصنوعی: فیل در حال مستی به مورها اعتنا نمی‌کند و هرچند ممکن است که پایش به زمین گیر کند، اما در نهایت بر بزرگی خود باقی خواهد ماند و زیر فشار مشکلات کوچک نخواهد شکست.
هوش مصنوعی: جایی که در آسمان بالای ستاره‌ها قرار دارد، به شدت تنگ خواهد شد برای آنکه توان تحمل بار سنگینی را داشته باشد.
هوش مصنوعی: خسرو بزرگ، که پیروزی‌های او مشهور است، بر پشت سپاه پیروزی، ناصرالدین شاه غازی، که تجسمی از عالم غیب و شهود است، نشسته است.
هوش مصنوعی: حد و حدود انسان، مانع از رسیدن به امکانات و ظرفیت‌های بی‌پایان اوست. قلب و روح او به علت دانش و بینش عمیقش، به جاودانگی نزدیک می‌شود. این شناخت و بینش، منجر به بخشندگی و اصل وجود او می‌گردد.
هوش مصنوعی: نور مطلق، سایه خداوند، و ماه ملت‌ها است که پادشاهی را به همراه دارد.
هوش مصنوعی: نی (یعنی هیچ) نمی‌تواند تقدیر را تغییر دهد و با تدبیر و فکر انسان جای خود را نمی‌دهد. افکار و تخیلات انسان به هیچ وجه نمی‌تواند مانند قوانین و سرنوشت حاکم بر جهان باشد.
هوش مصنوعی: در نزد حاکم خود، نور و الهام با زیبایی و جلوه‌های آسمانی، شایسته‌ی مقام والای اوست و به او جلوه‌ای از عالم قدس می‌بخشد.
هوش مصنوعی: در محضر انسان‌ها، بخت و اقبال خوش او به ثمر نشسته است.
هوش مصنوعی: ای جانِ میکال، ای پادشاهی همچون جبریل، وجود تو مانند سرافیل است که با شیپور خود در معسکر، توجه همه را جلب کرده و به وجد می‌آورد.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در این شعر، شاعر به ارتباط بین مرگ و وطن اشاره دارد. او می‌گوید که چاقوی مرگ (عزرائیل) را به همراه عشق به وطن حمل می‌کند و نشان می‌دهد که مرگ می‌تواند ناگهانی و غیرمنتظره باشد. این مفهوم به نوعی از تعهد به وطن و پذیرش ناپایداری زندگی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: جان تو در خطر است و زیبایی قد تو، خود را نشان می‌دهد و آرزوهای طولانی تو را به چالش می‌کشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.