از سادگی و سلیمی و مسکینی

وز سرکشی و تکبّر و خودبینی

بر آتش اگر نشانیَم بنشینم

بر دیده اگر نشانمت ننشینی

چو رسم جهان جهان پیش بینی

حذر کن ز بدهاش اگر پیش‌بینی

به تاریکی اندر گزاف از پس او

مدو کت برآید به دیوار بینی

همانا چنین مانده زین پست از آنی

[...]

تا شمع صفت مجردی نگزینی

در صفه جمع اولیا ننشینی

او نیز در آن ظلمت شب نورنداد

تا ترک نکرد صحبت شیرینی

اَبْکی وَهَلْتَدْرینَ ما یُبْکینی

اَبْکی حِذارَ اَنْتُفارقینی

به راه اندر نه خسبی نه نشینی

ز پشت باره شهرو را ببینی

نشسته هر کسی با همنشینی

زبان هر کسی با آفرینی

تو هرگز کام خویش از من نبینی

و گر خود جاودان اینجا نشینی

تو از پیوند من شادی نبینی

نه با من یک زمان خرم نشینی

و گر بی کام او با او نشینی

ز دل در کن کزو شادی نبینی

اگر فرمان بری خرم نشینی

به بخت خویش خرسندی گزینی

اگر خواهی که رویش باز بینی

بسی نیکوتر از دیبای چینی

تو نیز ای دایه با من همچنینی

ز بهر من شکیبایی گزینی

ازین پس با هوای دل نشینی

بجز شادی و کام دل نبینی

همانا عاشقا با جان به کینی

که با امروز فردا را نبینی

اگر تو روی آن بت روی بینی

میان خاک بینی نقش چینی

بس آن بهتر که با رامش نشینی

ز عمر خویش روز خوش گزینی

اگر تو ویس را سالی نبینی

به دلجویی برو دیگر گزینی

بدین غمخوارگی تا کی نشینی

نهیب جان شیرین چند بینی

ز بس خوبان و مهرویان که بینی

ندانی زان کدامین برگزینی

ز دی نندیشی و امروز بینی

مرا از هر که بینی برگزینی