رُخَ ازْ دیبا و جامِهْ هم ز دیبا؛

دو دیبا، هر دو در هم، سختْ زیبا.

بَر او زیباتر آمد زرّ و دیبا؛

که بی آن هردُوان خود بود زیبا.

شبانگه خواهدم دو رّویه دیبا.

ندیمان از پری‌رویان زیبا.

فراوان دانش و گفتار زیبا

ز شیرینی سخنهای فریبا

دگر باره سخنها گفت زیبا

ز دردی سخت و حالی ناشکیبا

چه زیورهای شاهانه چه دیبا

چه گوهرهای نیکو رنگ و زیبا

من اندر برف و تو در خز و دیبا

من از تو ناشکیبا تو شکیبا

زره پوشی به جای خز و دیبا

بفرسایدْت آن اندام زیبا

سر دیوار او پر مار شیبا

جهان از زخم او شد ناشکیبا

چو باشد در جدایی دل شکیبا

مرو را نیست نام عشق زیبا

تنش دیبا و درپوشیده دیبا

رخش زیبا و بنگاریده زیبا

پس آنگه پاسخی بنوشت زیبا

بسی نیکوتر از منسوج دیبا

نگاری بود کرده سخت زیبا

ز مشک و شکر و گلبرگ و دیبا

اگرچه صورت مردم بدیبا در بود زیبا

چو دیبا پوشد آن دلبر ازو زیبا شود دیبا

زانکه اندر جمال آن زیبا

مانده بودم چو نقش بر دیبا

چکند عقل جامهٔ زیبا

نقش دیبا چه داند از دیبا

کوه پر نقشها همه زیبا

اختران نقش‌بند بر دیبا

دید بر رهگذر زنی زیبا

روی زیبا به زیب چون دیبا

ز گنج و گوهر و منسوج و دیبا

رهم کردی چو مهد خویش زیبا

روان کرد از عقیق آن نقش زیبا

سخن‌هایی نگارین‌تر ز دیبا