که من زنگ از گهر خواهم زدودن

به کینه رستخیز او را نمودن

سیه دل گشتی از رنج آزمودن

سیاهی از شَبَه نتوان زدودن

نه‌شان کردار بتوان آزمودن

نه‌شان گفتارها بتوان شنودن

اگر پیمان چنین خواهدت بودن

چه باید این همه زاری نمودن

بخواهد رفتن و دوری نمودن

ز تو آرام و ز من جان ربودن

ز کشتن تا برستن تا درودن

بسا رنجا که باید آزمودن

دلت چون داد آزارش فزودن

قرارش بردن و دردش نمودن

دلیرم من به راز دل نمودن

دلیری تو به جان و دل ربودن

گنه ناکردن و بی باک بودن

بسی آسان‌تر از پوزش نمودن

نیارم بیش ازین بر جای بودن

نهیب برف و سرما آزمودن

ز ویس و دایه بیزاری نمودن

به رسوایی و زشتی بر، فزودن

نبایستی چنین بی رحم بودن

به گفتار این همه خواری نمودن

بسا فخرا که او خواهد نمودن

بسا مدحا که او خواهد شنودن

در جهانی چه بایدت بودن

که به پنگان توانش پیمودن

هم مصلحت نبینی رویی به ما نمودن

زایینهٔ دل ما زنگار غم زدودن

زانجا که روی کارست خورشید آسمان را

با روی تو چه رویست جز بندگی نمودن

بر چیست این تکبر وین را همی چه خوانند

[...]

گر خاک ز من به اشک خون پالودن

نالید، منال کو گه آسودن

زینسان که فراق خواهدم فرسودن

بر خاک ز من سایه نخواهد بودن

زهی قدرت که در حیرت فزودن

چنین ترتیب‌ها داند نمودن

جهان نیرنگ‌ها داند نمودن

به دُر دزدیدن و یاقوت سودن

نخواهم نقش بی‌دولت نمودن

من و دولت به هم خواهیم بودن

چو نوبت داشت در خدمت نمودن

برون زد نوبتی در دل ربودن