شاعر شهید و شهره فرالاوی

وین دیگر به جمله همه راوی

کنارنگ دیوی نگهدار اوی

همه نره دیوان به فرمان اوی

هر آن رنج کآمد ز عشقش بر اوی

همه پاک برگفت در پیش اوی

ز کوه کلنگان وز رنج اوی

ز شهر و ز دریا، وز جنگ اوی

ماه نو بود روی فرّح اوی

خنده زد زان سپهر در رخ اوی

اگر زُهره شوی چون بازکاوی

درین خرپشته هم بر پشت گاوی

بفرمود تا دیو چون جفت اوی

همی بوسه زد بر سر کتف اوی

اینست لاف و گزاف آن غاوی

لیک او را چو نیک واکاوی

مطالب را تماما اوست حاوی

رسد بر ما سوی فیضش مساوی

کند در حق هر کس کنجکاوی

بدارد خلق را با خود مساوی

و گر دروی جهات آمد مساوی

مگر از مؤمنینش خوانده راوی

وین نام ز روی کنج کاوی

گردید بقدردان مساوی