کزین رزم وز مرگمان چاره نیست

زمی را جز از گور گهواره نیست

بدو گفت سودابه زین چاره نیست

ازو بهتر امروز غمخواره نیست

مگر مرگ کز مرگ خود چاره نیست

وزین بدتر از بخت پتیاره نیست

ابا آنک از مرگ خود چاره نیست

ره خواهش و پرسش و یاره نیست

سه چیزت بباید کز آن چاره نیست

وزو بر سرت نیز پیغاره نیست

که داد خدایست وزین چاره نیست

خداوند گیتی ستمگاره نیست

چو دانی که از مرگ خود چاره نیست

ز پیری بتر نیز پتیاره نیست

چنین گفت کز مرگ خود چاره نیست

مرا دل پر اندیشه زین باره نیست

چنین گفت کز آمدن چاره نیست

چو تو در زمانه سخن خواره نیست

ببایدش گفتن کزین چاره نیست

ورا بتر از خشم پتیاره نیست

ولیکن کنون زین سخن چاره نیست

اگر زو بتر نیز پتیاره نیست

ز مردن مرا و ترا چاره نیست

درنگی تر از مرگ پتیاره نیست

همی رفت باید کزین چاره نیست

مرا نیز از مرگ پتیاره نیست

سرانجام مرگست زو چاره نیست

به من بر بدین جای پیغاره نیست

ازین رفتن آخر مرا چاره نیست

به من جز بدین چاره بیغاره نیست

ز فرمان شه ننگ و بیغاره نیست

به هر روی کُه را ز مِه چاره نیست

تنومند را از خورش چاره نیست

وزین بر تنومند بیغاره نیست

چنین‌ست مر مرگ را چاره نیست

بر جنگ او لشکر و باره نیست

ره پیری و مرگ را باره نیست

به نزد کس این هر دو را چاره نیست

زکوشش گه رزم وکین چاره نیست

سپه را زپیکار،بیغاره نیست