چه غم زینکه گورت پر آذر بود؟

ترا کیسه باید که پر زر بود!

امشب که خیال رخ او شمع نظر بود

با دل نمک لعل لبش داغ جگر بود

در کلبه تاریک من از فیض محبت

شمعی که شب هجر تو می سوخت سحر بود

بستیم چو رخت سفر از کوی فراغت

[...]

عیش ما کم نیست گر اشکی به چشم تر بود

شوق سرشارست تا این باده در ساغر بود

نکهت گل‌، دام اگر دارد همان برگ گل است

رهزن پرواز مشتاق تو بال و پر بود

با غبار فقر سازد هر کجا روشن دلی است

[...]

هرکه را اجزای موهوم نفس دفتر بود

گر همه چون صبح بر چرخش بود ابتر بود

عشرت هر کس به قدر دستگاه وضع اوست

گلخنی را دود ریحانست و گل اخگر بود

هرکه هست از همدم ناجنس ایذا می‌کشد

[...]

همچو آتش‌ هرکه را دود طلب در سر بود

هر خس و خارش به اوج مدعا رهبر بود

می‌زند ساغر به طاق ابروی آسودگی

هر که را از آبله پا بر سر کوثر بود

بی‌هوایی نیست ممکن ‌گرم جست‌وجو شدن

[...]

اگر چار دفترش از بر بود

اگر هفت کشورش چاکر بود

یاد آن کوچرخ را لنگر بود

از پی شیری کجا کمتر بود

شاه را هم تاج و هم افسر بود

هم سنان گرز و هم خنجر بود

گرچه انعام تو جان پرور بود

گر ز دست خود دهی خوشتر بود

مشرقی کان نور را مظهر بود

وز مه و خورشید انورتر بود

صحتش را صد مرض در بر بود

راحتش را رنجها مضمر بود

اهل دین را دم ز پیغمبر بود

کی دمش از هندویی کمتر بود

چون تو تیغم می زنی شهپر بود

تیغ تو بر تارکم افسر بود

خارت از نسرین و گل خوشتر بود

زهر تو تریاق جان پرور بود

لیک تیر او ز جان خوشتر بود

تیغ او بر فرق من افسر بود

طایری کان را نه بال و پر بود

از گلستانش قفس خوشتر بود

هرچه غیر از دوست چون اختر بود

دوستی خورشید غارتگر بود

خسروا، دین پرورا: ای آن که کار ملک را

هر زمان از دولت تو رونق دیگر بود

این همان ملک است و آن کشور که پیش از عهد تو

گفتی از بس شور و شر هنگامه محشر بود

وین زمان در سایه اقبال روز افزون تو

[...]

کسی کز نژاد پیمبر بود

اگر عدل ورزد نکوتر بود

تکوین خیر و شر نه زشمس و قمر بود

عشقست و بس که صادر از او خیر و شر بود

زآنزلف پر شکن بود و چشم فتنه خیز

آشوب فتنه ای که بدور قمر بود

عشقی که سوخت بیخ هوس خیر عاشقست

[...]