حیا بی‌پرده نپسندید راز حسن یکتایش

پری تا فال شوخی زد عرق‌کردند مینایش

دلی می‌افشرد هر پر زدن تحریک مژگانت

نمی‌دانم چه صید است این‌که دارد چنگ‌ گیرایش

چراغ عقل در بزم جنون روشن نمی‌گردد

[...]

رنگ گل تعبیر دمید از کف پایش

تا چشم به خون‌که سیه‌کرده حنایش

عمریست‌که عشاق به آنسوی قیامت

رفتند به برگشتن مژگان رسایش

چون صبح به سیر چمن دهر ندیدیم

[...]

زبان فرسوده نقدی را که شد پا بسته سودایش

قیامت دارد امروزی که در یادست فردایش

محیط‌عشق‌برمحرومی‌آن‌قطره‌می‌گرید

که دهر از تنگ چشمی در صدف وامی‌کند جایش

درین ‌گلشن نه تنها بلبلست از خانه بر دوشان

[...]

سر تاراج گلشن داشت سرو فتنه بالایش

به صد عجز حنا خون بهار افتاد در پایش

گلستان آب شد از شرم رخسار عرقناکش

صدف لب بست از همدرسی لعل گهر زایش

ز شبنم‌کاری خجلت سیاهی شسته می‌روید

[...]

قدر با حملهٔ مرد آزمایش

ظفر در بازوی خیبرگشایش

گریبان چاک، یوسف در هوایش

نسیم مصر مشتاق لقایش

سر، ناصیه سای خاک پایش

جان زنده مباد بی ولایش

چو پرده بر فتد از روی مهر آسایش

سزد که مهر در افتد چو سایه در پایش

چه گونه دست تواند بدامن تو رساند

کسی که بر سر کویت نمیرسد پایش

نماید ار بت عذرا عذار من عارض

[...]

نسنجد هر که داند ارتقایش

نگاه هیچکس از نقش پایش

بکن ختم سخن را بر دعایش

چون حدت نیست تعریف و ثنایش

به تو فرض است چون حمد و دعایش

بگو: هر انجمن نعت و ثنایش

جلایر بر دعا کوش و ثنایش

بخواه از قادر بی چون بقایش

بگردد بر مرام و مدعایش

ولی جاوید بنمائی بقایش

برو ختم سخن کن بر دعایش

دعا گوی و بکن حمد و ثنایش

که ورد خود کنی نعت و ثنایش

بخواهی از خدا ملک و بقایش

ای بسا زود گیر دیر گذشت

که نخواهد به مردم آسایش

روز بازار کیفر و پاداش

بخش وارون برد ز بخشایش

آن کس که به زرقوی است رایش

زر بنده شمر نه زر خدایش

کف موسی کفی ز دریایش

دم عیسی دمی ز دمهایش

زد چاک به تن پدر برایش

پیراهن صبر در عزایش

جان ودل خود کنی فدایش

هی بوسه زنی به دست وپایش