گویندهٔ حکایت آن چنان کرد

کان خسته چو با پدر روان کرد

لختی چو ز بی‌دلی فغان کرد

آهنگ نشید عاشقان کرد

نقاش، که پیکری نشان کرد،

دیگر نتواند آن چنان کرد

با ما غم هجران تو ای دوست نه آن کرد

کان قصه توانیم بصد سال بیان کرد

از خانه دل رخت صبوری بدر انداخت

چه جای صبوری که از اینخانه روان کرد

با باغ و بهار طربم آتش شوقت

[...]

نظام دولت و دین آنکه عدل شامل او

زمانه را بخوشی همچو باغ رضوان کرد

عمارت کرم اندر جهان اساس نهاد

بنای بخل بکلی خراب و ویران کرد

مگر بدرگه عالیش آگهی نرسید

[...]

از بهر جهان غم مخور ای نادان مرد

کانکس که نخورد غم جهان آسان کرد

عاقل ز در گران فروشان متاع

برگشت و بنا خریدنش ارزان کرد

چو خواجه قصهٔ آخر زمان کرد

به چندین جا از این معنی نشان کرد

وقت آخر ز جمعه انسان کرد

لفظ «والناس» ختم قرآن کرد

ولیکن به یل راز پیدا نکرد

به دل غیر تدبیر را جا نکرد

دردا که رفت دلبر و دردم دوا نکرد

صد وعده بیش داد و یکی را وفا نکرد

بردم هزار قصه حاجت به نزد یار

القصه شد روان و حاجت روا نکرد

از آن تیر غمزه بر تن من موی کرد راست

[...]

شکر را در میان نی نهان کرد

به چندینش قلم شرح و بیان کرد

کلیم آنجا که معجز را بیان کرد

ده و دو چشمه از سنگی روان کرد

به دستان چون فلک نقشی عیان کرد

به بیدستان چو گل خود را نهان کرد

چو رویش دید رو در حاضران کرد

کزین خوشتر چه آرایش توان کرد؟

خدای تا خم این برکشیده ایوان کرد

در او نشیمن ناهید تیر و کیوان کرد

به دست قدرت چوگان حکم و گوی سپهر

میان عرصهٔ میدان صنع گردان کرد

نشاند شعلهٔ خورشید در خزانهٔ شب

[...]

براهش با پری همداستان کرد

پریوارش ز چشم من نهان کرد

تا دلم نظاره ان قامت زیبا نکرد

جان علوی آرزوی عالم بالا نکرد

در فراق او گذشت آب از سرم این سرگذشت

تا شنید آن بی وفا دیگر گذر بر ما نکرد

وعده مهر و وفا کرد آن جفا گستر به من

[...]

دیدی که بار وعده خود را وفا نکرد

ما را بخویش خواند و بخلوت رها نکرد

بسیار لابه کردم و زاری و بیخودی

آن ناخدای ترس در بسته وا نکرد

گر بود در میانه حدیثی چرا نگفت

[...]

هرگز به باد زلف خود آن مه رها نکرد

کز هر طرف زدوش سری را جدا نکرد

هرگز دو چشم او به جفا وعدهای نداد

کان وعده را به چشم همان دم وفا نکرد

روئی نماند کز سره طه به چین نساخت

[...]

دل برد زلف شوخت و آنگاه قصد جان کرد

انصاف ده نگارا با دوست این توان کرد

ای نور هر دو دیده این مردم دو دیده

خون دل از دو دیده در حسرتت روان کرد

در مدح تو چو سوسن کردم زبان درازی

[...]