جوش می‌ام چو خم به خروش آشنا نکرد

صد شیشه‌ام چو توبه شکست و صدا نکرد

خونگرمی زمانه ز من دست برنداشت

از رنگ و بو چو برگ گلم تا جدا نکرد

خرسند از آشنایی ضعفم که هیچ‌گاه

[...]

دو روزه هجر تو با جان دوستان آن کرد

که از هزار خزان، با بهار نتوان کرد

ز آه بلبل شوریده دربدر گردید

نسیم اگرچه دل غنچه را پریشان کرد

نسیم صدق و صفا را دم زلیخا داشت

[...]

جز محبت، سینه‌ام علم دگر پیدا نکرد

چون صدف، کس انتخاب قطره از دریا نکرد

عاشق و معشوق را شرط است با هم سوختن

شمع درنگرفت تا پروانه‌ای پیدا نکرد

کلبه تنگ مرا جای دو خون‌آلوده نیست

[...]

بقا را با عطایش توامان کرد

کفش را دشمن دریا و کان کرد

چو نقاش ازل طرح جهان کرد

محبت را چو جان دوری نهان کرد

شراب عشق بر آفاق پیمود

جهانرا سربسر لبریز جان کرد

جهان چون مست شد از باده عشق

[...]

توانی گر درین ره ترک جان کرد

توانی عیش با جان جهان کرد

اگر جان رفت جانان هست بر جای

بجانان زندگی خوشتر توان کرد

چه باشد جان و صد جان در ره دوست

[...]

یک دم آن شوخ مصور چهره با من وا نکرد

تا نبردم خانه خود صورتی پیدا نکرد

طبع سرکش خاک‌گشت و چشم شرمی وانکرد

شمع سر بر نقش پا سایید و خم پیدا نکرد

عمرها شد آمد و رفت نفس جان می‌کند

ما و من بیرون در فرسود و در دل جا نکرد

زندگی بیع و شرای ما و من بی‌سود یافت

[...]

نه با من دوست آن گفت و نه آن کرد

که با دشمن توان گفت و توان کرد

گرفت از من دل و زد راه دینم

ز دین و دل گذشتم قصد جان کرد

کی از شرمندگی با مهربانان

[...]

او نصرت احمد آنچنان کرد

این خدمت ملّتش به جان کرد

چه می در جام من پیر مغان کرد

که در پیرانه سر بازم جوان کرد

نه دربانم جدا زان آستان کرد

جدا زان آستانم آسمان کرد

گمان بد به من آن بی وفا برد

[...]

دل از پی خطا شد و گامی خطا نکرد

جان پیرو هواشد و کامی روا نکرد

این عمر بی وفا مگرش خوی دوست بدار

کز ما گذشت غافل و رو بر قفا نکرد

آوخ که دست مرگ گریبان جان گرفت

[...]

هر آن خصمی که با من آسمان کرد

شرار آه من با او همان کرد

مرا چون یافت در تن نیست جانی

بهای بوسه ی او نقد جان کرد

مآلی خوش ندارد جور بنگر

[...]

هیچ دزدی را خدا رسوا نکرد

تابهای دست استیفا نکرد

چو برخی زین نمط آه و فغان کرد

شکایت ها ز بخت و آسمان کرد

رقیب دعوی عامی بصحن بستان کرد

ولی ببوی گلی خود هزار دستان کرد

گرفت وعده زدشمن بشوق مقدم دوست

هوای گل نظرش وقف خار بستان کرد

زتیز هوشی اهل نظر نداشت خبر

[...]

آوخ که دست مرگ گریبان جان گرفت

وین نفس شوخ دامن شهوت رها نکرد

توحید اگر طلب کنی از عشق جو که عقل

چون احولان ندید یکی تا دو تا نکرد

یزدیست که از نان کس اگر وصف بیان کرد

خوردند زبانش که بدان وصف زنان کرد

میر آمد و زد یکتنه سلب هیجان کرد

کشور همی آباد به لشکر نتوان کرد

نخستین بار باید ترک جان کرد

سپس آهنگ روی گلرخان کرد

نباید در طریق عشق فایز!

حذر از خنجر و تیر و سنان کرد

به نام آنکه بنیاد جهان کرد

عیان نقش زمین و آسمان کرد