نباید که زشتی بماندت نام

وگر تو بدان سر شوی شادکام

رسانید رویین بر ما پیام

یکایک همه هرچ بردی تو نام

از اسبان تازی به زرین ستام

چه افسر چه شمشیر زرین نیام

تو از لشکر خویش بیرون خرام

مگر خود برآیدت ز این کینه کام

ابا اسب و ساز و سلیح تمام

همه شیرمرد و همه نیک‌نام

به بالا برآمد به پیروز نام

خروشی برآورد و بگذارد گام

بدان تا بداند که من جز به نام

نمردم به گیتی همین است کام

چمان و چران چون پلنگان به کام

نگون گشته زین و گسسته لگام

تو از لشکر خویش بیرون خرام

مگر خود برآیدت از این کار کام

بگوید که روشن دلی شیده نام

به شاه آوریدست چندی پیام

همی شیده گوید که هستم به نام

کسی بایدم تا گزارم پیام

بدو گفت رو پیش او شادکام

درودش ده از ما و بشنو پیام

ولیکن ترا گر چنینست کام

نپیچم ز رای تو هرگز لگام

نه بیند سر تیغ ما را نیام

نه هرگز بوم ز این سپس شادکام

همان بوم کو را بهشت است نام

همه جای شادی و آرام و کام

به یک دست مجمر به یک دست جام

برافروخته عنبر و عود خام

ز گوینده بشنید خسرو پیام

چنین گفت با پور دستان سام

طبق‌های زرین و پیروزه جام

کمرهای زرین و زرین ستام

فرستاد نزدیک شاهان پیام

که هر کس که او جوید آرام و کام

پذیره شدش رستم زال سام

سپاهی گشاده دل و شاد کام