چون به خلوت جشن سازد با خلیل

گر بسوزد در نگنجد جبرئیل

حق تعالی گفت اگر هستی خلیل

بر خلیل خویشتن جان کن سبیل

بر سر آتش درآمد جبرئیل

گفت از من حاجتی خواه‌ای خلیل

کی تواند شد درین راه خلیل

عنکبوت مبتلا هم سیر پیل

نشاندش بر شتر بردش بتعجیل

بسوی خانهٔ خود کرد تحویل

کسی پیش خطیب آمد بتعجیل

سؤالش کرد ازان حالت بتفصیل

دلی فارغ ز تشبیه وز تعطیل

مبرّا از همه تبدیل و تمثیل

یکی حبشی کنیزک روی چون نیل

درآمد از در مسجد بتعجیل

مشوّش گشت و شد آخر بتعجیل

به سوی خیمهٔ خود کرد تحویل

چنین گفت آن زمان یوسف بجبریل

که چون آیند خوانمشان بتعجیل

باستادی مزاج او بتعدیل

نیفتادی رطوبت هیچ تحلیل

چو آمد باد از دوری به تعجیل

گریزان شد ازو پشه بصد میل

ز قران سنگدل را نیست تبدیل

ولی سنگش به از طیراً ابابیل

شنودی آنکه طشت آورد جبرئیل

نه برشق کرد صد را و بتعجیل

چو رفتی از کمان تیرش بتعجیل

بپیکان درکشیدی مور رامیل

همه خوبان مصر حسن، آن نیل

کشیدندی بنام او بتعجیل

دو رویه هندوان جوشان تر از نیل

شده آیینه زن از کوههٔ پیل

روان شد از پی زنگی بتعجیل

رهی پر ریگ همچون سرمه یک میل

خروش نای چون صور سرافیل

بگردون شد ز پشت کوههٔ پیل

زهد را و علم را و قال و قیل

جمله را انداختند در آب نیل