حضرت سلطان فلک پندار و رویش آفتاب؟

هر که را او بر کشد از خاک دانی چیست آب

پس اگر بر آب برتابد برانگیزد بخار

ور نظر در بحر فرمایند برانگیزد سحاب

این بخار از بس عفونت می ستاند جان پاک

[...]

هرکه شعر بلند من خواند

کان یکی از فلک سواری‌هاست

گو بزرگی کن و متاز از آنک

زیر هر حرف خرده‌کاری‌هاست

داناست روزگار از او نیستم خجل

کز کان روزگار چو من گوهری نخاست

گفتی بگویم آنچه جزای و سزای تست

از کس مترس و هیچ محابا مکن رواست

هر چه افتدت بگوی که لؤلؤ نهاده ام

[...]

دل من از فراق خواجه مخلص

خداوندا تو میدانی که خسته است

جمالش تا گل از چشمم ببر دست

هزاران خار در چشمم نشسته است

ز حسرت خواب از دیده گشادست

[...]

شعرم چو گشت معجزه و سحر از او بکاست

گفتند همگنان تو کلیمی و این عصاست

بر بحر دست خواجه زدم خشک رود شد

گفتم بلی نشان عصا این بود عصاست

بار دگر چو بر دل سنگین او زدم

[...]

اکفی الکفاة مشرق و مغرب رشید دین

کامد فلک به زیر و محلش ز بر نشست

چون خیزران دو تا شد تا بار همتش

بر پشت قبه فلک شیشه گر نشست

وی چون ز شرطه سوی حرم شد کلیم وار

[...]

چندان که در دوازده برج است هفت مرغ

ای مخلص کریم ترا بخت یار باد

تا باز روز از شرف اندر حمل بود

باز بقات را همه دولت شکار باد

تا ثور برج زهره بلبل طرب بود

[...]

ای ذخر دین و دولت سلطان اهلیت

در حلقه سپهر محلت نگینه باد

ای گشته سعد اکبر باذات تو قرین

با طالعت سعادت کبری قرینه باد

برجیس برموافق جاه تو مهربان

[...]

قبول بین که در این سال سعد دولت و دین

به مهر و کین بر من یک غلام نفرستاد

بلند و پست حدیث مرا محل ننهاد

دروغ و راست به من یک پیام نفرستاد

نهاده گردن و بگشاده لب براق ظفر

[...]

به من سید حسن زین زمانه

ز دل تحفه غذای جان فرستد

بدان نظم بدیع و نثر رائق

تو گوئی معجزه قرآن فرستد

هزاران گنج گوهر بیش دارد

[...]

به من بوبکر حیدر تازه تازه

همی دروی گل خندان فرستد

گهی زهر مرا تریاق سازد

گهی درد مرا درمان فرستد

گه از شاخ وفا نوباوه بخشد

[...]

تو چنانی زی که از شمایل تو

گر بود یک لطیفه صد گردد

نه چنان کز برای پاداشت

آنکه نیک است با تو بد گردد

دل و جانم یمین دین دارد

که به پاکیش در یمین دارد

کین و مهرش که آن مباد این باد

مزه زهر و انگبین دارد

علم او حجت فلک داند

[...]

قاضی ز دست خواجه عطا امروز

هر جا که می رسد کلکی دارد

گر غم نخورد بهر پدر امروز

این غم کسی خورد که یکی دارد

گشت روشن مرا که ایزد فرد

بهر شاه این جهان پدید آورد

از برای شراب و شربت او

هر بهار این سپهر دائره گرد

جام یاقوت سازد از لاله

[...]

به لعبتان ضمیر من آن زمان نگری

که عکس آن به سپهر چو آینه برسد

خدای داند کز باغ فضل من نو نو

به یک یک امت احمد هر آینه برسد

دور از تو تا که دور شدستم ز تو مرا

هر روز صد هزار بلا بر بدن رسد

خالی نباشد از دل تنگی چو یاسمین

گرخنده مرا چو گل اندر چمن رسد

گر بخت بر بخندد و گردون وفا کند

[...]

کین میکشد زمانه ز من آری از ملوک

خصمان چو دست یابند از بیم کین کشند

مسکین ندانم ار لگدی بر فلک زنم

روزی که پر دلان قدم اندر زمین کشند

او تیغ میزند که لئیمان چنین کنند

[...]

گلگون رخ یار من دریغا

کز جنگ زمانه در سر آمد

افسوس که نوبهار حسنش

بیرون شد و تیرمه درآمد

ماهش که بتافتی فروشد

[...]

گه بنالی که وای نان ناید

گه برنجی که آه جان برود

انده نان و جان مخور بنشین

کین بیاید به وقت و آن برود