... چه بازی می کند بنگر تو از دور

فغان از جور این چرخ کهن پیر

به جان آمد دل من از فراقش ...

... عجب گر نشنوی ای نور دیده

فغان و ناله های ما به شبگیر

دلم از درد فراق تو به جان آمد باز

جانم از شوق وصالت به فغان آمد باز

مژده ی وصل تو ناگه به جهان دردادند ...

فغان و داد ازین روزگار سفله نواز

که دارد اهل مروت بدین صفت به نیاز ...

دلبرا بر سر کوی تو فغانست امروز

آتشم از غم تو در دل و جانست امروز ...

چند ز دیده خون دل بر رخ جان چکانمش

چند فغان ز عشق تو تا به فلک رسانمش

آتش اشتیاق تو شعله زند درون جان ...

نمی بیند دلم از یار خود کام

فغان از دور جور چرخ خودکام

مزاجش توسن و بدخوی و تندست ...

... وز دیده ز سرگذشت آبم

بگذشت فغان من ز گردون

وز کبر نمی دهی جوابم ...

... خود نگویی که از جفا تا کی

بر سر کوی تو فغان دارم

گرچه کردی کناره از سرما ...

... از درد فراق آن پری رخ

هر شب به فلک رسد فغانم

ای یاد تو مونس دل و جان ...

... چو بلبل وقت گل در بوستانها

بیا بشنو ز دستانها فغانم

ز وصلت گر نداری شاد ما را ...

... فریادرس ای دوست که فریادرسم نیست

کز چرخ گذشتست ز جور تو فغانم

در وصف دهان و لب و دندان که تو داری ...

... نگذشت ز راه ستم آن یار جفاجوی

هر چند که از چرخ گذشتست فغانم

گرچه سر برگ من دلخسته نداری ...

... تا چند کنی جور بدین خسته دل ما

از چرخ چهارم بگذشتست فغانم

رحمی بکن آخر به من خسته کزین بیش ...

... ولیک زحمت آن آستان نمی خواهم

توانم آنکه فغان دارم از تو در کویت

ولیک دردسر دوستان نمی خواهم

... همدمی نیست بجز غصه مرا روز فراق

چاره ای نیست بجز ناله و زاری و فغان

بار دیگر ز خدا دولت وصلت خواهم ...

... دف و نی دماغ تو را تر کند

ز بلبل تو بشنو به بستان فغان

همی ناله از جان کنم چون هزار ...

مکن تو روی چو خورشید خود نهان از من

که در فراق برآمد دو صد فغان از من

روان به پای تو کردم دلی که بود مرا ...

... خار هجران رخت جان جهانی خسته

گل برآورد فغان در چمن از غایت حسن

گفت ای سرو تو چونی و منم گل دسته ...

... تا کی از حال دل بی خبران بی خبری

دو جهان از غم رویت به فغان افتاده

راه عشق تو به سر پویم از آن روی که هست ...

... رنجور به غیر تندرستی

فریاد و فغان که نیست ما را

با عشق رخ تو نام هستی