... حلقه در گوش در پیر مغان

زند خوان مذهب آه و فغان

قمری آشفته بر بالای سرو ...

... ز بس با آشنایان جور کردی

فغان از مردم بیگانه برخاست

چنان زنجیر گیسو تاب دادی ...

... چون آتش اوفتاده در آب

آوازۀ مرگ شده فغانم

گنج غم تو به سینه دارم ...

... بازا نفسی که بی تو چون نی

در سینه گره شده فغانم

تا کی خس و خار آشیانه ...

... ناخن براندامش بزن وز خواب چشمش باز کن

برخاست مرغ صبح خوان برداشت نوبت را فغان

از خواب مستی خیز هان برگ صبوحی ساز کن ...

... چو نی گردد تهی ار خود پراز حق

کزان دم هردمی دارد فغانی

فلک گردان بامر حضرت حق ...

... ز آدم زاده ام مانند آدم

همیشه در فغان و در حنینم

بغیر از ربنا انا ظلمنا ...

... یکدل و یک دهان و یک ناله

همه تن جنبش و فغان بودن

گمرهانرا در این شب تاریک ...

... امان از صبح روز افروز صهبا

فغان از شام عیش انجام باده

ز گفتن ها بی پروای صهبا ...

... اگر نبود جرس چو نشد که دایم

بود در جنبش و اندر فغان است

جهان و هر چه دروی در دل ماست ...

... بردار نقاب از گل بگشا گره از سنبل

تا شهر پر از بلبل با شور و فغان گردد

گر چشم خدا بیند در منظر ما بیند ...

... هم از هون اسپید دانندشان

چغانی شهی بد فغانیش نام

جهان جوی و با لشگر و نام و کام ...

... به جز خون دل اندر عشق حاصل چیست عاشق را

فغان کامشب به دامن ریخت چشم این طرفه حاصل ها

نوید دنیوی باطل نعیم اخروی عاطل ...

... خران و گاو کجا آیت کلیم کجا

فغان که آب ندانند تشنگان ز سراب

به بانگ چنگ بدل شد غریو جنگ چو داد ...

... حوریان سنبل زلف تو به یک شانه زدند

بلبل از گل به فغان و من و پروانه خموش

شمع رویان شرری بر من و پروانه زدند ...

... شکفته شد گل و مغز جهان معطر شد

ز شوق بلبل دل ناله و فغان دارد

ببین به دولت اردیبهشت و وضع بهشت ...

... مگر آن نوگل زیبا شکفت از گلشن وحدت

که هر بلبل در این گلزار فریاد و فغان دارد

بسان مرغ بسمل جان طپد در خاک و خون لیکن ...

... مگر ز اغیار جور یار را چون من نهان دارد

چو حاجب از چه ای مرغ سحر آه و فغان داری

مگر صیاد بی پروا به دامت قصد جان دارد

... هرکجا می گذرد در پیش از دلشدگان

بر فلک ناله و فریاد و فغان می گذرد

چه عجب روبه اگر بگذرد از بیشه ما ...

... گذشت ناوک نازش مرا ز جوشن جان

فغان ز دست کمان ابروان تیرانداز

نبات زند به مازندران شده است شکر ...

... چون در تبسم می روی از فرقتت گم می کند

سوسن زبان قمری فغان بلبل نوا طوطی سخن

هر گه که بر خیزی بپا بر گرد سر می گرددا ...

... کمند زلف تو بر گردنی که شد محکم

گهیش ناله فشارد گهی فغان گیرد

هلال وار نمودند هر که راز انگشت ...