... که نکویان جهان را ز جفا چیست غرض

محتشم داشت فغان و تو در آزار او را

شاه را ورنه ز آزار گدا چیست غرض

بر سر کوی تو هرگاه که پیدا گشتم

سگ کویت به فغان آمد رسوا گشتم

طوطی ناطقه ام قوت گفتار نداشت ...

... نهان ز خلق لسانی که داشتم ز تو دارم

تو لطفها که به من داشتی فغان که نداری

ولی من آه و فغانی که داشتم ز تو دارم

مکش به طعنه بی دردیم که بر دل غمگین ...

... بر اسمان نگاه نمی کرد بی وضو

ای دوستان فغان که من ساده لوح را

کشتند بی گناه بتان بهانه جو ...

مراست رشته جان کاکل معنبر او

فغان اگر سر مویی شود کم از سر او

نه کاکل است که بر سر فتاده سر و مرا ...

هر که دیدم چو نی از غم به فغانست که تو

یار غیری و فغان من از آن است که تو

همچو سوسن به زبان با همه کس در سخنی ...

چو می نماید که هست با من جفا و جورت ز روی یاری

ز دست جورت فغان برآرم اگر تو دست از جفا نداری

بخشم گفتی نمی گذارم که زیر تیغم برآوری دم ...

... شب فراقت کز اشتیاقت به جان فکارم به تن نزارم

به خواب کس را نمی گذرام ز بس که دارم فغان و زاری

نه همزبانی که من زمانی باو شمارم غمی که دارم ...

... مفرح گنه خویش را تمام اجزا

فغان از آن که شود نشه بقا آخر

دمند بهر جزا صور نشه اخرا ...

... نظم من است خال رخ لؤلؤ خوشاب

این جا که نسبتش به فغانست این و آن

بی وجه و ناروا و بعید است و ناصواب ...

... کرده قالب تهی ز غصه چه نی

همه دم همدم فغان باشد

مانده در جلدش استخوانی چند ...

شب دوش از فغانم آن چنان عالم به جان آمد

که هرکس را زبانی بود با من در فغان آمد

چو باد شعله جنبان زد حریفان را به جان آتش ...

... وان گه کند تغافل و آید رسول من

نوعی که از جفای مقارض فغان کند

خواهد کرایه دو سره یک سر از فقیر ...

... خصم به قدر الم گر بخروشد شود

پنبه گوش فلک نقطه غین فغان

شوق بلند آرزو تا به جنابش رسد ...

... به گو شمال زمانم اگر رسید چه قانون

کشید ناله بافغان فغان رسید به جایی

جه جا حریم در پادشاه زاده اعظم ...

... سخن به سمع همایون مدیح پیشه گدایی

فغان که پای رسیدن به آن جناب ندارد

ز دست رفته ضعیفی به گل فرو شده پایی ...

... لباس چرخ کبود از مصیبت و ماتم

فغان که زود همای وجود او فرمود

ز باغ دهر توجه به آشیان عدم ...

... جنونی که مجنون اگر داشتی

برآوردی از کوه و هامون فغان

به چشم خود از گریه نزدیک شد ...

... بزنجیرم چو کرد از بیقراری دلستان من

دل زنجیر شد سوراخ سوراخ از فغان من

دیگر باره او را از قید نجات داده در مجلس راه دادند تاریخ فوت او معلوم نشد اما مدفن او قریه ارمک است از اعمال کاشان این چند بیت از اشعار اوست ...

... این رباعی هم باو منسوب است

فریاد و فغان زین فلک خون آشام

کاز صبح نشاط او دمد ماتم شام ...

از ولایت خلخال عراق است و تخلص او یقینی است این دو مطلع از اوست

فغان کاز آه نتوان داشتن خود را نگاه آنجا

با خودم هر لحظه یاد او بگفتار آورد

مولد بابا گیلانست و از آنجا بنیاد سیاحت کرده به تبریز آمد و از آنجا که عالم فقر نامرادی است بحلوا فروشی اشتغال داشت اتفاقا روزی بصحبت بابا فغانی رسید و شعر خود بر او خواندفغانی را حلاوت کلام و چاشنی اشعار آن شیرین گفتار در مذاق جان قرار گرفته بصحبت سلطان یعقوبش برد و او را از آن پادشاه قبولی تمام دست داده تقرب یافت و در شهور سنه اربع و اربعین و تسعمایه در تبریز مرارت مرگ چشید و شکر ریز شد این ابیات از اوست

عشاق در مقام وفا جان فدا کنند ...